slept ætlanin um at gera eitt stórt hotell í Sjóvinnuhúsinum á Vestarubryggju. Tórshavnar Býráð kom í neyð av húsinum, tí tað varð umvælt fyri 100 milliónir krónur, men tað eydnaðist ikki at fáa nakað virksemi
hvørja ferð – útselt til hvørja sýning. Flestu vaksnu kenna søguna um Kaspar, Jaspur og Jónatan, sum av neyð stjala sær eitt konufólk í Kardamummubýi, men alt gongur ikki heilt eftir ætlan. Hetta er triðju ferð
kunnu gerast eftir eitt val. - Tað avgerandi er um ein samgonga er virkisfør og skapar úrslit. Tað er neyðugt, at ein samgonga hevur eina hóskandi politiska javnvág og at ongin flokkur verður ov ráðandi.
ikki fjald. Spurningurin er nú eisini vavdur inn í eitt tjak um vit eiga at hjálpa fólkum, sum eru í neyð kring heimin – hendan spurningin fari eg ikki nærri inn á í hesum umfari meira enn at vit í Føroyum
bjargast. So bara ta løtuna, tað tekur lesaranum at lesa hendan stubban, doyggja fleiri børn av berari neyð. Hann heldur, at ein millión krónur er ikki so øgiliga nógvur pengar hjá okkum, men hjá neyðstøddum
vera stolt av sum fólk og tjóð og takksom fyri. Men stríðið um stavraðið kann tykjast eitt sindur neyðarsligt. Ilt er at síggja haldgóðar grundgevingar fyri ikki at hava »fremmandu stavirnar«
samferðslu í Føroyum. Og tá hava vit kleptokratiið Føroyar Øll rætthugsandi mugu virki mótmæla hesi neyðtøku av demokratinum. Spurningurin er, um tað er nokk, at tey landsstýrisfólk, ið hava ábyrgd
nakrar av teimum fongslaðu Tey hittu tey nakrar ungar fangar, tann yngsti var 16 ár og teir kærdu sína neyð á fleiri økjum. - Eitt nú hava teir einki arbeiði havt at tríva í alt summarið, og har er eingir
eitt nýtt hugskot, fara tíggju onnur at gera neyvt tað sama og so kann eingin liva av tí. Tað er av neyð, at gingið verður við til at játta nakrar krónur til útbúgving og menning av samfelagnum. Helst
tekin um, at tey fólkavaldu venda blinda eyga til og ikki verja borgarar, sum í áravís hava kært sína neyð. Eg búgvi í einum demokratiskum samfelagi, har eg brúki mín rætt at rópa upp um órætt. Slík skip eru