so væl, at nú er hann komin aftur. Ikki hetta við at bíða tveir dagar, meðan Norrøna er í Bergen. Nei, hann vildi vitja landið. Og tað hevur hann gjørt, sigur hann. Og eisini hann fegnast um tann vælsignaða

Bastid viðurkenningina er gjørd, so veit Bjørn Kunoy ikki, hvussu nógv og hvørji hann er upp ímóti. - Nei, tað veit eg satt at siga ikki, og eg vil helst sleppa frá at gita. Men eg havi skilt, at vanliga verða [...] 800 síður til longdar. Avgerðin um, hvør fær Suzanne Bastid viðurkenningina fellur einaferð í mai. - Nei, eg veit ikki enn, hvønn dag í mai. Men tað verður spennandi at fylgja við, leggur Bjørn Kunoy afturat

júst hon fekk starvið, svarar Bjørt speiskliga, tí hon er kvinna. So brestir hon út úr at flenna. ? Nei, nei, nú mugu vit heldur koma víðari, ha? Eg havi drúgvar royndir, og pappírini hjá mær eru í lagi. Eg

umstøðum, sum Tjóðveldi fyrst og fremst hevur skapt. Men fæst roknistykkið í heila tikið at ganga upp? Nei, Bjørt, neyvan grætur tú, men tað gera vit, sum eru um hesi menniskju dagliga.

leiðsluni í fyritøkuni, og tí heldur ikki at talan var um at keypa fyri ein yvirkurs á 10 prosent. - Nei, eg visti onki. Hvørki Vinnumálaráðið ella eg sjálv fingu nakra kunning, áðrenn handilin varð endaliga

sigur hann. Ekstrablaðið spyr Blachmann, um hann finnist at Lindu Andrews, tí hon er úr Føroyum. - Nei, yvirhøvur ikki. Tað hevur einki at siga fyri meg, hvaðani fólk eru. Tað eru so nógvir fantastiskir

skeiv og høg hvønn einasta dag. Og hvat so, kanska tað hevði sparkað hetta samfelagið úr miðøldini. Nei, tey, sum brúka rúsevni, verða hvørki fleiri ella færri. Júst sama úrslit sum tey nógvu “stóru” rú

merkir "vit" bara Jan Müller. Hann hevur ikki bara tað formligu ábyrgdina sum ábyrgdarblaðstjóri, nei, hann stendur persónliga fyri hvørji einastu oddagrein. Eingin uttanfyristandandi hevur minstu ávirkan

ábyrgdarleyst! Eg stuðli enska viðhaldsfólkunum. Um eg var ein enskur fótbóltsfjeppari vildi eg sagt: - Nei vælsignaðir spæli dystirnar heima, og fari ikki uttanlands fyri at vísa tykkara kynstur. Sum enskur

stríddust ein harðan dyst - men eisini ein sakligan og virðiligan dyst. Um so svarið verður ja ella nei, so hevði verið gleðiligt at kunna tikið lógvatak saman og sagt, at vit hava bara einar Føroyar, og