at arbeiðsgevarin skal prógva, at orsøkin til uppsøgnina ikki er, at hon var við barn. Hetta verður á løgfrøðiligum máli nevnt umvend próvbyrða, av tí at arbeiðsgevarin skal prógva, at hann ikki hevur brotið

áttu tveir heimadystir á móti Neistanum. Men eitt er at tosa um fyriumunir. Týdningarmiklari er at prógva, at somu fyrimunir eru ítøkiligir, og tað var hetta, sum var setningurin hjá VB sunnudagin. Skrædnaði

veljarin skuldi taka undir við teirra skattapolitikki. Men tíverri fyri flokkin ber als ikki til at prógva, at hetta var galdandi seinastu fýra árini, tí vit hava eingi góð arbeiðsmarknaðarhagtøl, og tískil

býtt, tíansheldur navn sett á persónar, sum møguliga gerast landsstýrismenn. - Men eg havi einki at prógva, sigur Karsten Hansen og vísir til júst tey seks árini hann sat í Fíggjarmálaráðnum. Hinvegin sigur

hesi verk, ið Eg geri - vitna um Meg, at Faðirin hevur sent Meg. Bíblian er full av undurverkum, sum prógva, at Gud stendur aftanfyri orð sítt. Framhald.

frásøgn, fortíð og nútíð umframt eina ørgrynnu av leiklutum. Serliga mongu skiftini millum leiklutir prógva, at vit her hava ein sjónleikara, sum dugir sítt kynstur. Við bert fáum frábrigdum leggur Eyð Matras

hvar hann hevði fólkini. Og nógv er í hesum orðum. Tað sleppa Jóannes Eidesgaard og Høgni Hoydal at prógva – saman við John Johannessen og Annitu á Fríðriksmørk, sum eru leiðarar flokkanna á tingi. Sum vit

ikki at oyðileggja nakað sum helst, sum er gott. Tvørturímóti. Tá alt kemur til alt, ræður tað um at prógva sítt virði. Og tað, sum prógvar besta virðið, kemur undir øllum umstøðum helst at yvirliva í longdini

21. Grundarlagið undir próvtøkuni er ein synopsa. Stk. 3. Til próvtøkuna skal tann lesandi kunna prógva, at hann hevur ognað sær – innlit í sambandið millum námsfrøðiligar/sosialfrøðiligar spurningar og [...] ligu fatanini á líka høgum støði sum í okkara grannalondum. Okkara uppgáva til próvtøkuna var at prógva, at vit duga at tvinna nútíðar ástøði saman við tí dagliga pedagogiska arbeiðinum, og tað hava vit

seinni. Haldi eisini at ógvusliga og miðvísa, sentrala umboðanin í landsstýrinum, bert á ein hátt kann prógva sítt tilverugrundarlag. Við heldur enn at kradda inneftir, so má landsstýrið laða løðasteinarnar