minnast, hvussu góða umsorgan og kærleika tit vístu okkum. Tit vóru so spent, tá ið vit fóru at tosa um húsini sum vit eru í ferð við at byggja. Spell at tit ikki fingu høvi at síggja tey meira enn á eini tekning [...] høgur, so vildu vit, at vit høvdu tykkum at fara til altíð. Tit bæði vóru myndin um eitt hjúnarlag. Hóast tit høvdu verið saman í meira enn hálvhundrað ár, ja so blómaði kærleikin millum tykkum. Tit hugnaðu [...] Hósvík, ja so slapp eg ikki longur enn til Streymin við bussinum sum oftast. Góð vóru tit við meg og eg við tykkum. Av tí at Jógvan hevur búð inni hjá tykkum og verið ansaður av tykkum, so vóru tit nakað serligt

longri, og onnur styttri. Hetta seinra fekk mín góða vinkona Synnøve. Sjálvt um tað ikki er so lætt at festa nøkur orð á blað so fari eg at royna kortini. Vit komu at kennast sum smágentur í Árnafirði, og [...] glað hon var, tá ið eg spurdi hana, um hon vildi verða gumma at dóttir mínari Bjørt. Ikki visti eg tá, at hon skuldi burtur her av foldum bert góðan mánað seinni. Vit fingu eitt stutt tíðarskeið saman við [...] henni, og so var eisini tann síðsta túrin, tá eisini onnur vóru við teimum . Tað vóru nógv sum komu at siga Synnøve eitt síðsta farvæl og fylgdu henni til siðsta hvíldarstaðin her á fold . Góðu tit, Stefani

tá ið mamma tín um kvøldið ringdi og segði okkum, at tú var ógvuliga sjúk, og tú kundi fara at doyggja. Tað fyrsta vit hugsaðu, tá ið vit vaknaðu um morgunin, var, at ongin hevði ringt, so nú mundi tað ringasta [...] tá telefonin ringdi og vit fingu boðini, ið ongin vildi hoyra ? tú var ikki millum okkum longur. Tú var full av lívi, og altíð hendi okkurt har tú var. Vit sita og hugsa um allar túrarnar vit hava gjørt [...] eisini ógvuliga væl, og fór tú saman við vinum tínum hvønn sunnudag í sunnudagsskúla ella í kirkju. Tit fingu eina lítla systir, ið tú var ógvuliga góð við, og hon við teg. Nú sakna øll teg og leingjast eftir

ikki er so stór, sum tað mangan verður gjørt til. Møtti honum eisini til ymsar fundir. Hann tók ikki orðið í tíð og úrtíð, men tú gav tær far um tað sagda. »Tað mátti borið til« ella »men tit eru ung, [...] koyrdi eg ofta við teimum um vikuskiftini. Tað var stuttligt at uppliva, hvussu væl teir arbeiddu saman og sampakkau. Fyri teimum var arbeiðið eingin byrða. Teir fingu eina játtan um árið, og fyri hana kýtu [...] fyrr. Tíðliga ein morgun um páskirnar kom hann inn og vildi vita, hvat eg helt um katolikkar, tá ið eg hevði svara honum, segði hann: »Vit báðir fara í katolikkakirkjuna í dag«. Og so var. Dagin eftir ein

Desember 2011, fekk hon ein sang frá babba um morgunin. Hóast hann var so sera veikur seinastu vikuna – so mikið veikur, at hann nóg illa megnaði at sita í songini - so skrivaði hann náttina til hósdagin sang [...] dýrgripur ið vit fingu frá okkara foreldrum, sum ber inn í tað æviga lívið. Mamma, tú og babba hava altíð verið góð í ráðum – tað takka vit tykkum fyri. Tit lærdu okkum um Jesus. Tit góðu okkum okkara [...] er elst, so kom Hans, síðani Róland, Halgerð og Martin. Nú eru brøðurnir allir tríggir farnir, og einans báðar systrarnar eru eftir. Hans giftist við Oddvør, f. Simonsen úr Heiðunum, og fingu tey saman

samfelagnum. Sjálvt um tað fyri onnur og samfelagið sum heild ikki tykist um meira enn ein lítil dropi, so var tað fyri okkum, ið nutu gott av hennara avriki, sum eitt heilt hav. Ærað veri minnið um mammu mína [...] hann ofta út øll árini til hann gjørdist lamin. Mia var um hann tey nærum tíggju næstu árini – eins og hon áður hevði verið um pápa sín – til tey um 90 ára aldur sum tey fyrstu fluttu á Tjarnargarð. Andrew [...] var natúrliga kynsuppbýtt og siðbundi fyri tíðina, so Mia mest hevði ábyrgd innanveggja, meðan Andrew mest hevði ábyrgd uttanveggja, men tað sýntist sum um, at tey vildu kappast at geva hinum partinum tað

stórari sorg og sakni at eg skrivi minningarorð um mína elskaðu systir Minnu, sum doyði bert 58 ára gomul. Vit báðar vóru nógv saman. Um vit ikki sóust, so var tað telefonin. Vit gleddu okkum til hvørt mánakvøld [...] høvdu tað altíð so stuttligt. Tú hevði ofta onkrar viðmerkingar, men tær vóru altíð so stuttligar og rólig vart tú eisini. Í mong ár vart tú sjúk, var niðri á Ríkissjúkrahúsinum fýra ferðir um árið til kanningar [...] og Finn var við tær hvørja ferð, hann var ein góður maður og stuðul fyri teg. Men so í mai mánað, tá tit vóru niðri, fingu vit tey tungu boð, at tú hevði fingið lungakrabba, og har kundi einki gerast. Men

bjart, so einki ilt skal berast á. Soleiðis kunna vit lýsa teg, góði babba. Góði babba, abbi og verfaðir, hvat vit sakna teg nógv, vit sum sita so spyrjandi eftir. Tað vardi okkum ikki, at tú so brádliga [...] hugdu út á oynna, um vit ikki sóu ljósi frá lyktini, tá tú kom oman av oynni. Tá ein ljósglæma hómaðist, vóru vit glaðar, tí nú kundu vit fylgja við, so hvørt tú nærkaðist bygdini. Tá tú so hoyrdist í kjallaranum [...] m, hetta vóru eisini álitisstørv, sum tú vardi um til fulnar. At verða úti í náttúruni dámdi tær sera væl. Dámdi so væl at práta við fólk, visti nógv um alt, hevði gott innlit í føroyskum og útlendskum

okkum, bæði sum børn og ikki minst eftir at vit vóru vaksin og sjálvi fingu børn. Sjálvt um foreldur okkara vóru sera ymisk, so vóru tey so serliga góð hvørt við annað. Hettar vístu tey eisini, heilt til tey [...] orðinum. Mamma hevði eina stóra vitan. Spurdi tú hana um okkurt, ja so hevði hon oftast lisið tað onkustaðni! Hugsi ofta hvussu hon hevði tíð at lesa so nógv, samstundis sum hon eisini seymaði klæðir, gjørdi [...] eini lítlari bygd í Føroyum, fingu á henda hátt mangar upplivingar og fingu víðkað okkara sjónarring, og hevur tað eisini verið við at sett sín dám á okkum øll. Sjálvt um tað ofta var smátt við pengum

og tað var av tí, vit fingu ta stóru gleði at kenna teg. Hóast títt stóra brek vart tú altíð lívsglað og hevði gott mót uppá lívið. Vit eru sera takksamar fyri ta tíð, ið vit fingu saman við tær, og alt [...] og elskaði hann yvir alt. Stuttligt var at síggja hvussu væl tit skiltu hvørt annað á ein serstakan hátt, ið ongin annar skilti. Nú eru tit saman aftur, og gleðin er stór heima í Himli hjá Jesuspápa, har [...] ringt at skilja, at tú einans skuldi blíva 9 ár. Vit standa spyrjandi eftir og hugsa; hví skuldi tú so knappliga fara frá okkum. Hendan spurningin fáa vit ikki svar uppá her á foldum, men bílian sigur,