við tað at hann giftist einastu systur okkara, Sølvá. Tað gjørdi at vit komu til Kirkjubøar, og hagar hava ferðirnar verið mangar og góðar. Vit hava verið saman í brúdleypinum á hásumri 1968, har veðrið [...] vit hava, men onkur skal leggja so til rættis, at ferðafólk fáa eina uppliving burturúr at koma hagar. Hetta vísti Páll seg at vera óføran til. Nøkur ferðafólk hava hug til at fáa sær ein bita á hesum

prísurin á breyði, viðskera, mjólk og grønmeti kundi lækkað upp í 25 prosentum, hevði eisini rokkið hagar, tørvurin er størstur, nevniliga til teirra, sum hvønn einasta dag stríðast við at fáa endarnar til

stongdur fyri allari troling árini 1977-1980. Tað var eingin toskur har, tá trolararnir komu út aftur hagar. Men, tá trolararnir høvdu fiskað har í tríggjar mánaðir á rað, var rokfiskiskapur av toski har. -

Tað eru stórir trupulleikar í Norðurnoregi, hagar vanligt er, at nógv útlendsk arbeiðsfólk koma, nú gýtingarfiskurin kemur inn á firðir og sund, og eini 80.000 til 100.000 tons av útróðrarfiski skulu fiskast

afturat. Teir fara eftir ætlan út í dag. Teir skulu í Kvíggjarhamarshaga. Bóndin hevur tríggjar stórar hagar, har tað ganga 700 áseyðir tilsamans. Hagarnir eru Kvíggjarhamarshagi, Dúvugarðahagi og Við Svartá

øllum Keypmannahavn, og har um vegir, er korona rættiliga farin at gera um seg. Og tað er netupp hagar, tey flestu ferðafólkini fara. – Tað sær út til, at vit hava fingið tamarhald á støðuni aftur, men

haldi tó at tað átti uppiborið eina heiðursløn aftrat fyri at hava drigið føroyskt mál inn í krókar, hagar tað annars hevði verið torført og drúgvt at vunnið málinum pláss. - Men um tað ikki akkurát er ein

at Suðurstreymoy, Norðstreymoy, Vágar, Suðuroy og Sandoyggin eru nevndar í viðmerkingunum sum øki, hagar menningarkvoturnar skulu latast, meðan Norðoyggjar og Eysturoy ikki eru nevndar. Hann er tí bangin

geva kommununum heimild at krevja bústaðarskyldu. Hetta hevði havt við sær, at summi høvdu flutt hagar fyri at kunna havt húsini framvegis, meðan onnur høvdu selt. Fleiri hús høvdu blivið til sølu, og

tíverri ikki eydnaðist at fleyga. Hetta dámdi Jensi illa og í hesum sambandi ynskti hann byrsuna hagar piparið grør. Í hansara hugaheimi var tað ikki rætt at útseta kríatúr fyri meira pínu enn neyðugt