religiøsu sambandsbandbulluna frá Alfredi Olsen til partar av tingmanningini: “Vit eru kallað til at verða salt og ljós jarðarinnar, og við tí gera vit meira gagn sum er, við at hava kristin umboð í øllum flokkum
út við bátum. Hann er síðani aftur eitt ár í Danmark á garðinum á Stendishede, í 1952 er hann tveir saltfiskatúrar eystanfyri við miðvágs trolaranum “Varðberg”, síðani er hann á Stendishede til flytir
vælkomin. Brúdleyp Hósdagin 22. juli giftast Sólfríð Maria Johannesen, Sandavágur og Hallur í Rók, Saltnes. Vígslan verður í Fríðrikskirkjuni á Toftum kl. 12.00. Døgurði verður fyri innbodnum í kjallaranum
púrasta ógrundaðari angistneurosu fyri kemikalium í mati: hvussu yvirfarligt tað er at eta ov nógv salt, og hvussu nógv feitt vit eiga at eta. Alt hetta, ráð og kravboð frá ósexutum bureaukratum, yvirlaborantum
Føroyum, meðan ... Sørin er í Íslandi – í Íslandi er kalt. Sørin fiskar íslandstosk og leggur hann í salt. Landsmenn! Katrin er Føroyar! Og Føroyar eru tann hjúnarfelagin, sum ikki bara Sørin, men vit øll
við at skjóta, hála, spleysa, bøta, bløðga, kryvja, heysa, spretta, ryggja og leggja flakta toskin í salt hevði hann serligan áhuga fyri djúpara eksistensinum. Kannaði maga, nitrur, táknir o.a., og tað sigst
fyri mær tykist tað sum, at tíðin rópar eftir satiru. Vit síggja eisini, hvussu væl umtóktir Pipar og Salt eru. Teir duga nettupp hatta at punktera tað uppblásta á ein sofistikeraðan máta, sum jú er tað, sum
mína fyrstu máltíð, varð tað eitt samsurium at vatndeyvum/deyðum? spagetti (hevði gloymt at keypa salt..) ?al dente? uttan fyllu, tí eg hevði eisini gloymt at keypa ein dósaopnara til tær flongdu tomatirnar
Jólasangløta við Siloa-kórinum verður í Siloa sunnukvøldið kl. 20.30. Eisini syngur sangbólkurin »Salt«. Drekkamunnur verður aftaná. Øll eru hjartaliga vælkomin. Soli Deo Gloria Sunnudagin kl. 18.00 Møti
við konuni og rullipylsum, at henni dámdi best, tá pylsan smakkaði sterkt. Og tí koyrdi hon so nógv salt og pipar í, at tað sveið í eygunum á nálunum. Eisini leykurin sveið nokkso illa. Um konan seymaði [...] vælnøgd pylsunálin sá út, tá hon kom aftur beint úr tí flógva sápuvatninum. Bara leykur og pipar og salt ikki at forgloyma var í huganum á teimum, so tær royndu aftur at sleppa sær undan. Men tá tær so aftur
