før­leikamenning og gransking. Føroyski flotin er nógv moderniseraður, men fólk­ini, sum skulu menna okk­ara fiskaframleiðslu, tey hava enn ikki fingi ein lík­inda fiskivinnuskúla. Tað verður mangan sagt

At seta á útlendsku rás­ir­nar hetta kvøldið riggaði ikki til okk­ara nýggjárshýri. So heldur práta og siga gamlar søgur fyri at stytta okk­um stundir til midnátt. Við hetta lag kunnu vit saktans av­taka [...] sjónvarpi. At hava SvF virkið sum nú er, sømir seg ikki fyri eina tjóð, sum vit helst vilja kalla okk­um.

av alkoholi, sum við­komandi er “føddur” við, onnur við tjóðalyndi o.s.fr. Okkara siðasinni sigur okk­um í nógvum førum, hvat vit skulu halda um alt, men í flestu førum mugu vit hava okkurt at stiðja okkum

und­ir­vís­ing­ar­am­boð og undirvís­ingartilfar. Hev­ur nakar loyvi at ivast í, at vit føroyingar hava okk­ara egna serstaka sam­leika sum ikki ber á brá av at minna um nakað annað fólk í heiminum. Í hvussu

gløs o.t. uttan at vera tað, vit nevna ítróttamann í vanligum týdn­ingi. Páll Lervig er ikki ein av okk­ara svimjarum, rennarum, súkklarum ella bóltleikarum, og hóast hann er dyggur LÍF- stuðul og hevur

slagi úti í stóru verð. Mongu jóla-og nýggj­árs­heilsurnar úr ymiskum her­aðs­hornum um jólini geva okk­um eina ábending um, hvussu mangir landsmenn í veru­leikanum noyðast at vera burt­uri á jólum. Tað

kortini som í tí, at hon er og verður ein tvívegis tilgongd, ið sameinar tað, sum í hvørjum føri er okk­ara (umhvørvið, mál, hevd osfrv) við tað, sum uttan­eftir kemur (eitt nú heims­bókmentirnar osfrv.)

rættin at vera vard frá slíkum ó­rætti. Gud stendur slíkari dis­krim­in­e­r­ing ímóti og krevur av okk­um, at elska og virða øll menniskju treytaleyst. Hin­vegin, um atfinningarnar frá samkyndum um hesar

hjartalagið við - havt Jesu sinnalag - hevði mangan sæð øðrvísi út, og vit høvdu gramt okk­um minni, um tað kost­aði okk­um nýtt innbúgv ella eina uttanlandsferð ella kost­aði okkum nakað, so at tað veruliga [...] framvegis bert av tí, sum vit kunnu vera fyriuttan. Tey flestu av okkum kunnu fram­vegis halda fram í okk­ara marglæti og yvirflóð. Fá­tæka einkjan hevði kanska onk­un­tíð sjálv fingið úr hesi somu bússu,

bók­in um Janu verður væl fagnað, nógv lisin og verður við til at kveikja vaksandi samhaldsfesti í okk­um mongu, sum góð­varin bara taka tað sum eina sjálvfylgju at sleppa snikkaleys gjøgnum lívið. P.S