Vilmund Jacobsen
Flestu manningar á fiskiskipum eru heima á jólum - men ikki allar, minni enn so. Fleiri av teimum, sum sigla við landfaraskipum, noyðast at verða burturi frá familju, vinum og kenningum á jólum. Sama er við teimum mongu, sum sigla við farmaskipum av ymiskum slagi úti í stóru verð. Mongu jóla-og nýggjársheilsurnar úr ymiskum heraðshornum um jólini geva okkum eina ábending um, hvussu mangir landsmenn í veruleikanum noyðast at vera burturi á jólum.
Tað er ikki vanligt, at føroysk ísfiskaskip eru úti um jólini, men tað eru altíð nøkur skip, sum loysa beint eftir jól, og tá kunnu menn vænta sær at vera burturi á nýggjárinum, um tað ikki gongur serstakliga væl at fiska.
Í illveðri
Menninir, sum vit síggja á myndini á hesi síðuni, vóru hugagóðir og løgdu nógv fyri í illveðri og regni seinnapartin hósdagin.
Tað, sum teir – vælklæddir í oljuklæðum - fáast við umborð á útróðrarbátinum Heklu úr Runavík, hevur so sanniliga eisini nakað við jólini at gera.
Teir eru nevniliga umborð og rigga jólaskipið til, nú jól-amenn, jólagentur og jólabørn umborð á hesum bátinum skulu stevna inn í havnina í Runavík komandi mánakvøld – til gleði fyri manga barnasál.
Niðri á dekkinum síggja vit Karl Anton Thune, og maðurin á bátadekkinum er Tórálvur Danielsen.
Hetta er triðja árið á rað, at jólaskip verður riggað til og pyntað í Runavík, og Tórálvur hevur verið við til at pynta skipið áður. Hann hevur áður arbeitt hjá Runavíkar kommunu, men í løtuni arbeiðir hann á smoltstøðini Inni á Dal.
Karl Anton hevur seinastu árini siglt við farmaskipi, men arbeiðir í løtuni hjá Runavíkar kommunu.
Lítil drift
Útróðrarbáturin Hekla, sum er smá 20 tons stórur, er bygdur í Klaksvík í 1973. Báturin er ikki í regluligari útróðrarvinnu, men verður brúktur sum stuttleikabátur.
Túrurin við jólamonnum, jólagentum og jólabørnum er einasta inntøkukelda, sum báturin í løtuni hevur.
Tá ið jólaskipið kemur á Runavík mánakvøldið, verður siglt av Bakkafrost og inn í havnina í Runavík. Lagt verður at við bátabrúgvarnar beint niðanfyri Gamla Handil í Heiðunum, har skipað verður fyri ymiskum undirhaldi og matsølu.
Hetta er triðja árið á rað, at skipað verður fyri hesum tiltaki, sum hvørt ár hevur fingið rættiliga góða undirtøku.
Skótarnir syrgja fyri, at blikk og avkuppaðar tunnur við eldi seta sín serstaka dám á hesa løtu – og hæddarpunktið er, tá ið jólaskipið nærkast og leggur til bryggju. Umborð á skipinum verður sent hópin av fýrverki, tá ið stevnt verður inn í havnina og rópini frá jólamonnunum hoyrast langan veg...
Skipið klárt
Teir báðir, Karl Anton og Tórálvur, vóru óførir í illveðrinum og regninum hendan seinnapartin, og líkt var ikki til, at líkindini órógvaðu teir serliga nógv.
Sum seinnaparturin leið, hingu allar tær umleið 1500 perurnar, sum prýða jólaskipið, uppi og lýstu – og vit, sum duttu fram við, fingu enn eina kenslu av, at nú eru jólini i hondum.
Men tað eru meira enn perur, sum skulu til fyri at gera skipið klárt. Í lastini er eisini eitt stórt streym-aggregat til allar hesar perurnar, sum eru 220 volt, meðan skipið brúkar annan streym.
Nógvir aðrir bátar kundu verið brúktir sum jólaskip í Runavík, men neyðugt er, at báturin er úr onkrum slagi av timbri. Tær mongu perurnar skulu heingjast runt um alt skipið, og tá er neyðugt at kunna seta heftir í nógvastaðni.
Skipið er klárt, perurnar lýsa, og nú verður bara bíðað eftir mánadegnum, sum vónandi fer at eydnast betri við veðri enn hósdagurin, tá ið Karl Anton Thune og Tórálvur Danielsen so hugagóðir riggaðu jólaskipið til.
