eru í nógv størri vága at fáa móðurmerkjakrabba. Móðurmerkjakrabbi kann stava frá UV-geisling frá sól og solarium, og sólbrunar á ungum árum illteinkjast serliga at elva til móðurmerkjakrabba. Tí er umráðandi
uttan um meg, og hvat eg hugsaði og føldi, tá ið útvarpið ein døgurðatíma fyri fáum árum síðani ein sólfyltan dag segði okkum frá, at Føroya løgmaður hevði givið amerikonskum bumbuflogførum loyvi at flúgva
broyting í hugburðinum. At byrja við var vanligi hugburðurin hjá fólki, at vit í Føroyum hava so lítið av sól og hava tí ikki brúk fyri markisum, meðan vanligi hugburðurin í dag er, at hetta er júst tað vit hava
prosent minni í januar í ár enn vanligt. Harafturat hevur veturin verið rættiliga lýggjur við nógvari sól, og tað hevur havt við sær, at nú er lítið vatn eftir í vatnbrunnunum nógvastaðni, skrivar Reuter úr
háttaður, tí lánið er fingið upp á pláss, tá kundin vendir sær til okkum, so í so máta tosa vit um sól og mána, um vit samanbera føroysk og donsk viðurskifti, sigur Torgun Davidsen. Um so var, at ein kundi
síðani, arbeitt miðvíst við at stytta bíðilistarnar til sjúkraviðgerð í Danmark. Hetta hevur verið ein sól-skinssøga. Fleiri eru komin í viðgerð, bíðilistarnir eru styttir og sjúklingarnir eru nøgdir. Hví gera
møguleikar, vit hava. Og teir eru nógvir. Hóast vit ikki hava lýggjar, hvítar sandstrendur við brennandi sól og andandi loti (viðhvørt) innan av havinum, har fólk liggja á einum handklæði ella í einum liggistóli
alivinnuna er støðan nógv broytt hjá vinnuni, sum hevði nøkur gullár. Eginorgnin er horvin sum døgg fyri sól, og tí er tørvurin hjá lánveitaranum at fáa pant í loyvi, tá ið teir fíggja alibrúk, størri enn nakrantíð
og vikast ikki tá fólk royna at spara sær nakrar krónur. Eygnabráið í andlitinum, íð er reyðdæmt av sól og salti, letir seg ikki taka av fótum, at snildum fólki, ið vilja gera forrætning. Ein havhestaungi
summarfrí Hjá KÍ er tað sjálvandi vónbrot, at nýggja álitið í miðverjuni hósdagin hvarv sum døgg fyri sól. Teir hava í venjingardystunum arbeitt við Ova Nysted í álopinum, men nú er spurningurin, hvussu nógv
