upplivilsi hjá Esther var at kunna vitja gravirnar á Svínaryggi hjá ommunum og abbunum og hjá mostrini Onnu Sofíu Mohr, sum eisini var lærarinna á egnum privat­skúla. Hon tók við sum lærari aftaná Hansinu,

utt­an for­eldur fingu tvær gávur frá barna­heiminum. Fingu onkur av børn­unum ov dýrar gávur í mun til onnu­r, sendi Mathilda tær í býin at verða umbýttar til meira hóskandi gávur. Borðhaldið var sum á jólum

kallað Merlen­­borg, var dansað hvørt kvøld. Har í Funningsfirði fekk eg kon­una, Thomasiu, dóttir Onnu Mariu og Marius Joensen. Hann var beiggi umrødda Tummas. Anna Maria var dóttir Frederik á Fløtti í

tríggjar vikur verður enn ein grein um ættina hjá H.N. Jacobsen bókhandlara. Nevniliga um børn hansara Onnu og kenda málmannin Jacob Jakobsen

ørsluni móti týska hervaldininum. Nakrir, sum koma í hugan, eru Karl Nolsøe úr Vági, Elias, sonur Onnu og Olaf Johansen í Havn og Mourentius Poulsen frá Ljósá. Tað var ikki lítið dirvi hesir menn vístu

bróður, ein umhyggin og kærur maður og faðir. Einkjan Anna Maria situr eftir við tveim­um smágentum, Onnu og Ingu. Dánjal Pauli vil verða sakn­aður av nógv­um, allar­mest av teim­um næstu, men um øll tey

Pauli var burtur til skips, og hann visti av ongum, at konan var deyð. Tá ið jarðarferðin av Kristi­onnu var í gongd síggja teir skipið, Hans Pauli var við, Agnes Louise, koma inn eftir fjørðinum. Steðgað

orðasavnari áður hevði rakt við, var orðið ón, sum kom í brævi skriv¬að¬um í Svín¬oy 11. februar 1973 av Onnu Danielsen. Hon nevnir nøkur orð, sum hon hevði hoyrt av goml¬um manni. Til seinast kemur hesin se

Lauridsen, sum var dani. Handilin var har Hafnia er nú. Tá fór Ása at læra seg at stenografera hjá Onnu Katrinu Jacobsen. Hon var systur rithøvundan Jørgen Frants Jacobsen. Síðan fór hon at læra seg at

var brúðarbilur Men hepni hjá Stan gjørdist eisini tað, at í Sandavági hitti hann Kristionnu, dóttir Onnu og Óla Jákup Petersen á Steig. Hetta var eitt stórt hús, har tað høvdu verið seks brøður og sjey systrar