uppi á hoyrist málageipan. Komin upp gjøgnum trappurnar á loft tekur langhærdi maðurin ímóti okkum og spyr, um vit hava verið her fyrr, áðrenn hann eldhugaður byrjar at greiða frá konseptinum við hesum verkstaðnum

teir 10 í tali, er tað einans 500 krónur í part um dagin. Og tá ein er bitin av einum frítíðarítrivi, spyr ein ikki um kostnaðin. Talan er ikki beinleiðis um ríkmenn, men um vanligar menn sum leggja sær s

kamari og toiletti, umframt at eitt vælútgjørt og rúmligt studio eisini er í hølunum. ?Er mjólkin góð, spyr trummuspælarin Ólavur Wolles og stoytir nakrar dropar niður í teið hjá sær, tá Petur Hans hevur sagt

kamari og toiletti, umframt at eitt vælútgjørt og rúmligt studio eisini er í hølunum. ?Er mjólkin góð, spyr trummuspælarin Ólavur Wolles og stoytir nakrar dropar niður í teið hjá sær, tá Petur Hans hevur sagt

er tað sama, barnið er tað sama, men inntøkan minkar við fleiri túsund krónum yvir nátt. Og ein spyr seg: hvussu kann eitt føðingardagstal hava so stórar avleiðingar fyri eitt heilt húsarhald? Tá

vera neyðugt at peika á, at javnstøðulógin er komin fyri at vera og at hon er neyðug. Í sendingini "Spyr bara" í Útvarpinum fyri nøkrum vikum síðani hoyrdu við prestin Jógvan Fríðriksson siga, at okkum nýtist

at rigga kortini. Sum listafólk stendur tú mestsum bara og gánar og spyr teg sjálvan "Hvussu fær hann tað at bera til". Tað er, sum spyr hvør einasti málningur: Tori eg hetta? Ber tað nú til? ella Er hetta

Hvat virðið er í slíkum, tá ið tað ber til at loypa frá tveimum skrivligum avtalur verða brotnar, spyr hann. Hann leggur afturat, at í eini samgongu við trimum flokkum, er vandi fyri, at Sjálvstýri ikki

til húsabygging, har so stórur ótryggleiki valdar um framtíðar arbeiðsplássini hjá teimum, spyr hon. Hon spyr eisini um samgongan vil standa model til, at munur verður gjørdur á arbeiðsfólki. - Almennu [...] okkara høvuðsvinna og sostatt alt samfelagið verður koyrt út í óvissuna, sigur løgtingskvinnan. Hon spyr, hvussu verður við arbeiðsplássunum umborð á fiskiskipum. Bjóðar onkur hægri á uppboðssøluni, missa

eiga tey at halda seg mest sum fyri seg sjálvi og ikki verða saman við fólki. Men Bjørt Samuelsen spyr, hvussu tað ber til, at tað ikki eisini er eitt krav, at fólk skulu lata seg kanna um aftur, tá ið