Olsen, stjóri á El- Service á Skála, er alt annað enn samdur, tá ið handverksmeistarar og Vinnuhúsið rópa neyðarróp, tí tað er so ringt at fáa handverkarar. Í Sosialinum í gjár søgdu bæði Vinnuhúsið og h

persónliga fríheitin at gera og vera eins og ein sjálvur vil í handli og framleiðslu er ókronkilig« rópa teir. »Eingin hevur rætt til at seta mark fyri útnýtsluni av arbeiðsmegini. Rætturin til ágóða, veri [...] Tað er henda »persónliga fríheitin«, ið afturhaldsflokkarnir, kapitalistandans menn, kring heimin rópa eftir í dag sum ongantíð áður. Eisini her heima hjá okkum svarar sterkt og hvølt aftur í homrum frá

stjóran á Tavuni, sum fekk kvotur. Hetta hevur fingið tinglimir í samgonguni, serliga Høgna Hoydal, at rópa seg upp á korruptión og tí hevur hann spurt landsstýrismannin um hesi viðurskifti. Jacob Vestergaard

í Vági. Hann heldur, at tá ið landspolitikarar vilja sleppa undan at taka støðu til mál í Suðuroy, rópa teir seg javnan upp á, at suðuroyingar klandrast so illa, at teir oyðileggja bara alt fyri sær sjálvum

vikuni slapp hann eisini at royna seg í dysti fyri U-21 liðið hjá felagnum. Hetta var kortini einki at rópa hurrá fyri, og um talan var um nakra próvtøku, so endaði hon á hálvari leið, tí Hans Fróði kom ikki

smykkur á netinum. Talan var um tiltakið ?IVÆKSTprisen?, sum hevur til endamáls at heiða tað, sum danir rópa ?den gode histories fascinations- og inspirationskraft?. Tann, sum endaði ovast, tá atkvøðugreiðslan

leingi heimurin stendur. Vónandi fer ævinleikin í fimleikarhøllini í Fuglafjarðar skúla at hanga við og rópa til tann forgeingiliga heim við sínum tigandi máli. Hans er musikalskur. Hann hevur spælt harmoniku

og sangara, sigur ein kelda við portalin. Umframt at vísa ósømiligan atburð móti sangarunum, við at rópa eftir teimum undir framførslu, so sýndi tingmaðurin eisini ósømiligan atburð móti fleiri áhoyrarum

øll: tó lága lon fúnar og vegliga høll, fram fagurt Guds ríki skal trína. Ta tíð, ið hann livdi, vit rópa barokk, tá skreytskrýdd ? sum vøkstur, ið fer upp í slokk ? bæði bønhús og dómkirkjur vóru, tá málmmikil

við at geva útgávu út, og fekk eg hugskotið at hava Hanus eitt sindur við. Til dømis hoyrist Hanus rópa «Hon segði» á lagnum Lotið. Har luttók Georg eystan Á eisini. Nú eru tit báðir farnir um sýn. Síðani