gomul fólk er menniskju? Tá ið starvsfólk, sum hava valt sær sum lívsleið at vera um gomul og sjúk, rópa varskó, tá skulu vit taka tað í fullum álvara. Tey kenna støðuna, og vísa nú á, at tey fakliga ikki
javnleikurin, at B36 hóast alt er til reiðar at spæla við í dystinum móti teimum bestu? - Vit fara ikki at rópa hart um, at vit skulu vera nummar eitt ella tvey. Tað hava vit umstøður til í løtuni. Men vit hava [...] sum tað ber til at fáa. Men vit ætla okkum altso ikki at skapa nakað trýst móti okkum sjálvum við at rópa hart um nakran málsetning, staðfestir B36-venjarin.
onkran, sum kennir hin, sum so aftur kennir tann, so er ikki ein einasti møguleiki at fáa hjálp. Rópa og rópa um at útbúgving er so umráðandi.. Ja, tað veit eg útmerkað væl, og vil tað so sera gjarna, men
føroyskum sjúklingum, eru sjálvsagt tað beru lótir. Í løtuni heldur hann tað vera oppertunt at rópa upp um deyða og ússaliga tilrættalegging í heilsuverkinum. Men tá hann fyri fáum árum síðan, sum
hjá føroyskum sjúklingum, eru sjálvsagt tað beru lótir. Í løtuni heldur hann tað vera oppertunt at rópa upp um deyða og ússaliga tilrættalegging í heilsuverkinum. Men tá hann fyri fáum árum síðan, sum
meira virkaðu sum eitt lið. Tí vit máttu alla tíðina standa saman. Rósa, tá nakað gott varð gjørt, og rópa uppaftur, tá tað gekk minni gott. Bonkurin avgjørdi Spurd, hvat tað var, sum eftir steðgin av álvara
BARSILSFARLOYVI »Í veruleikanum eiga kvinnur at rópa: Vit vilja ikki hava longri barsilsfarloyvi. Tí tess longri vit eru burtur frá arbeiðsmarknaðinum, tess harðari verða vit revsað.« So bersøgin er n
frá framførsluni. Hann hevur hesa eyðkendu hásu røddina, sum hann skiftivís nýtir til at skríggja og rópa við, og hevur hann sum heild eina rokkattitydu, sum klæðir bólkinum sera væl. Gittarhetjan ger eitt
gera, at bankar og vinnulív kenna seg ótrygg. ?Tað er beinleiðis óhoyrt av forsætisráðharranum at rópa upp í miðlunum við hóttanum móti landsstýrinum. Hetta líkist ongum, staðfestir Høgni Hoydal.;vdu fingið
neyðtikin á einum borði í bakgarðinum. Tað var myrkt og kalt, um frostmarkið, og eingin møguleiki var at rópa á hjálp. Dómararnir siga tað vera prógvað, at kvinnan ikki sjálvboðin luttók. Hon var »panisk angst«
