sinni, - Goymið tað í hjarta inni ? fjalli frá til fjørusand. ? Knúkur hvør og hvør ein túgva ? lærið hugin hátt at flúgva. ? Um vit eru fá og smá, - kunnu mið tó gerast há?. At enda takkaði Hans Petur Ellingsgaard

fløga, ið er til gaman og álvara, har ein kemur úr dansi og stevi til flótandi tónafloym, ið tekur hugin út á hav, har tankar fáa flog. Hetta er Anno anno 2002. Tey, ið taka lut á fløguni eru Jonhild Andreasen

í nógvar mátar at vera sera amatøragtig, og tað er so ikki nakað, sum er við til at stimbra undir hugin at vera við í kappingini. Heldur ikki hjá útlendskum súkklarum, sum longu í fjør fingu eitt sera vánaligt [...] reiðar at strika tað, sum var hent, og gera mítt besta í kappingini í summar, men hetta tók so allan hugin til kappingina frá mær. - Ikki minst tí teir í fjør royndu at vaska sínar hendur, soleiðis at eg skuldi

nakað eldri. Men fyri at bøta um tað, er hesin bólkurin vorðin til, og skuldi tað gjarna bøtt um hugin hjá teimum 13-17 ára gomlu at verða við í rennikappingum aftur. Tíverri vóru tað ongir dreingir sum

tosa enskt, og tey bæði Ioana og Daniel vildu fegin læra føroyskt, og flestu fólkini høvdu bestan hugin at tosa føroyskt við tey bæði. ? Vit vildu fegin læra føroyskt. Eg eri tó sannførdur um, at høvdu

inn í spontanitetin. Úrskurðurin er, at hóast Oslobúgvar tykjast nokkso innistongdir, so hava teir hugin og evnini til opinleikan og heitari atferð. Tað er næstan synd, at teir ikki megna at spreingja tað

nakað eldri. Men fyri at bøta um tað, er hesin bólkurin vorðin til, og skuldi tað gjarna bøtt um hugin hjá teimum 13-17 ára gomlu at verða við í rennikappingum aftur. Tíverri vóru tað ongir dreingir sum

Jørmund DanielsenStÍF Borgar DanielsenStÍf Kristian K. MadsenKÍf Rógvi WeiheKÍF Ragnar StakksundNeistin Hugin MortensenNestin Vagnur Mohr MortensenNeistin Dánjal KjærboTjaldur Dan ThorleifssonTjaldur Levi NyboH71

komandi árið skal spæla fótbólt í næstfremstu donsku røðini. Hetta tykist tó á ongan hátt at hava tikið hugin frá føroyska leikaranum í Vejle. Beint, sum niðurflytingin var veruleiki, tóku telefonlinjurnar millum

at yngri beiggin valdi trummurnar. Einu tíðina spældi Hans Petur eisini klaver, men tað misti hann hugin fyri eftir stutta tíð. Nú skuldi tað snúgva seg um blokkfloytuna, og eftir at Hans Petur hevði kempað