tørvi, og virkar í Nakuru í Kenya. NLAI hava ein ókeypis fólkaskúla, vaksinundirvísing, barnagarð, barnaheim, kreppuhús fyri kvinnur, veitir útbúgvingarstuðul og hava so seymiskúlan, sum Laila av Reyni fer

sjógvin. Vilmund mammubeiggin, var uppvaksin í Vági, og hevur fyri tað mesta búð í Vági, og hansara barnaheim var av fyrstani tíð Vesturið við Vatnið í Vági. Disan og Vilmund keyptu hús í fimmtiárinum, úti

almenninginum í morgin, leygardagin. Talan er um sangfleikin, Ferðin til ljóslandið, og hann er um eitt barnaheim og eina brongluta ferð til ljóslandið. Leikurin byggir á hendigar í Bíbliuni, sum eru umskrivaðar

gerandisdegnum av størri týdningi, enn vit ofta geva okkum far um. Tað lá ommu á hjarta, at hennara barnaheim, Blásastova við Gjógv, skuldi verða gjørd í góðan stand, so familjan kundi fáa størri gleði av húsunum

14 ára gomul varð hon tikin frá foreldrunum og løgd inn á sinnissjúkrahúsið. Hareftir var tað á barnaheim, fyrst í Føroyum og síðani í Danmark. Hon slapp av barnaheiminum tá hon var 18-19 ára gomul og gjørdi

Guðrun, eitt elsku­ligt menniskja. Nú Hans Cederius eisini er farin, fari eg at nevna hans­ara barnaheim, eisini í Toft­um. Tey hugnaligu fólkini har, gamla Sigga, Stina lukka og Christian bóndi, foreldrini

Komi har norðuri við Uralfjøllini, men eitt ára gamal varð sonurin tikin frá mammuni og sendur á barnaheim, ella rættari fangalegu fyri børn, sum sagt verður frá um í søguni “Jag var barn i Gulag”. Ein ljótur

hvussu hann sum tíggju ára gamal minnist, tá ið tey bæði, Anna og Fríðrikur á Fløtti, komu út í barnaheim hansara úti í Váli at vitja á heysti í 1913, eftir at tey 19. mars hetta sama várið ella í dag fyri

Mathilda og Thomassen at býta leiðsluna av barnaheiminum sín ámillum. At fara á barnaheim tá í tíðini var ikki gamansleikur. Barnaheim høvdu ofta ringt orð á sær. Ein genta hevur seinni greitt frá, at tá ið hon [...] på den ungdom, som fandt et hjem her.” Sagt verður í ritinum, at tað er stórur munur á, hvussu barnaheim verða rikin í dag og í tíðini hjá Mathilda og Thomassen, men í báð­um førum er talan um eina trongd

frá hansara hond. Av bond­um, ið útkomin eru, kunnu nevnast, “Skulu møt­­ast í himli” og “Mítt barna­­­heim”, har eisini Eva, kona hansara og Ester Vatn­hamar syngja við. T.d. seinna heiti­slagið kundi