eitt flogfar úr Føroyum, Arctic, Atlantic ella okkurt sovorið. S: Jamen, hava teir verið her fyrr? F: Nei, men teir liggja og fisa runt millum lendingarhjólini hjá teimum ordiligu feløgunum ymsastaðni í tí [...] lýsa teir ofta við bíligum túrum. S: Tað hevði eg ikki tímað um eg var einsamallur á eini rutu. F: Nei, sjálvandi ikki, men hetta gera teir fyri at føroyingarnir skula halda, at tað finnast bíligar ferðir
dent á? Jú, tað var hetta, at tú eigur ikki at vera nøgdur við, um bara tú hevur sæð hin upprisna. Nei, tað mást tú ikki halda fyri teg sjálvan. Tú mást bera boðini víðari. Tú mást siga tað við onnur. Tú [...] sítt vera órættvíst. Hjá honum var alt miseydnað. Men tá svaraði Lunde honum so vísiliga aftur: - Nei, tað hevur tú ikki rætt í. Skjótt eru vit báðir farnir og gloymdir. Men páskasálmur tín ”O, sælasta
nýskipanir. Broytingar henda í dag, men hvørjar eru tær? Eru tær nú til frama fyri alt samfelagið? Nei, er stutta svarið. Trupulleikin í dag er, at tað er als eingin javnvág í samgonguni. Nú er tað ein
Men oyndfirðingurin vil ikki gera leyst frá landi. So spyr hann, um eingin maður skuldi koma við. Nei, tað skuldi tað ikki. Hon setti hann so til Selatraðar. Lassen á Strondum kom einaferð norður á [...] teir grind upp, sum teir hava fingið úr Hvannasundi. Eg rópi, um nøkur sjúkrasystir var har. Nei, tað var eingin. Tá sigur eitt av ferðafólkunum: ”Jeg er sygeplejerske”. Eg biði hana koma upp í
á borðinum hjá tannvátum evangelistum í Richmond og Dallas og í Havn Eg lesi hetta meira sum eitt nei til banala uttanatslæru, halleluja-fascismu og konformitet. Um eg týði Hanus Kamban rætt, so er hetta
ikki. Tað er ein sannroynd, at so er – eisini í heilagu skriftunum og Bíbliuni, sum vit kenna til. Nei, vit lóggeva um viðurskifti borgaranna, útfrá hvørjir borgarar búleikast í landi okkara. Vit ynskja
svørtum snúðningmynstrum bæði uttan og innan. “Tað er kanska eitt sindur sterkt, ger tað nakað?” “Nei, nei, nei.” Eg svari uttan at smakka mær á. “Eg fái mær mjólk útí, so tað gongur nokk.” Hon smílist til [...] sterkt. “Mann kemur til at koyra lívið á the backburner, sum tað eitur á enskum, kennir tú tað?” “Nei” “Also, tá er tað, at okkurt bara líka skal simra, tað er ikki meira enn, tú veit, akkurát komið upp [...] gittarar. Tey fara kanska flogtúrar um náttina, hugsi eg, Lena og ljóðførini, kanska Niclas sleppur við. Nei, eg má seta henni onkran spurning, okkurt heilt banalt. “Hvussu ber tað til at tú so ofta gongur í
líktist svarta ongum, at seyður gekk leysur á vegunum, sama hvat eg tá segði um upprunarættindi o.a. Nei, spurningurin er ikki so einfaldur – ikki av tekniskum ávum, men heldur av, hvør skal rinda kostnaðin
hagtølum kundi vísa á, at júst hesin bólkur var ein stórur trupulleiki fyri trygdina í ferðsluni. Nei, tað var tað ikki. Tað var signalvirðið í einari slíkari lógarbroyting, sum fekk lóggevararnar at tátta
Føroyskt liggur væl og virðiliga í okkara skúlaskipan. Kvinnurnar verða ikki longur tjóðraðar fastar. Nei. Tær hava bæði kvinnuhús, kvinnukvøld, mammudag, ommudag, Sex and The City kvøld, sítt egna blað osfr [...] Føroyum, aftaná sexologurin Joan Ørting hevur havt ein fyrilestur um ting, sum ikki tola dagsljós. Nei, tað eru tekin um eina modernaða kvinnu, sum torir at standa inni fyri sínum. Og tað er eisini deiligt
