bitið frá sær í Bled. Teir báðir sambisku telvarnir á fremstu borðunum hava rættiliga gjørt hol í sjógvin í hesi OL kappingini. Í fyrsta umfarið hildu teir báðir javnt móti sterkum stórmeistarum úr Bosn
umborð á Másan, og har var hann, inntil hann fyri tíggju árum síðani varð pensioneraður. Hugurin til sjógvin og fiskiskap var alla tíðina góður. Tá umstøður vóru til tað, var Nicolai á floti, ella fekst hann
verður undir útbyggingin av havnaøkinum seinni í ár, verður bryggjan gjørd soleiðis, at onki fer á sjógvin. Eitt lítið hall verður inn móti miðjuni, sum ger at dálkandi løgur verður samlaður í ein brunn og
meira enn við einum og tveimum stigum, men við at vinna sjey av átta stigum á rað gjørdi ÍF hol í sjógvin og fór frá 14-15 upp á 21-16. Eitt sindur av spenningi kom aftur í settið, tá ið SÍ minkaði um munin
serlig evnir og einki nervaði hann og altíð kom hann tryggur niður aftur. Hugurin hjá Jákupi stóð til sjógvin, og sum heilt ungur fór hann til skips. Eftir eini tíð fór hann á skiparaskúla og varð útbúgvin 24
starvaðist saman við, bæði á sjógvi og landi. Tá Jógvan var heima millum túrar, var tað alskurin til sjógvin sum dró og var hann tíðum á floti. Fyrst í áttatiárunum stovnaði Jógvan alibrúkið Torvan saman við [...] at arbeiða í alingini, til teir í 1998 seldu alibrúki til Luna. Men hugurin hevur altíð staði til sjógvin og eftir at hann gavst í alingini fór hann at rógva út. Her var Jógvan eisini fiskiklógv og hevði
russisku manningini. Ikki fyrr enn tað stóð við gronini niður í sjógvin, og umleið helmingurin var farið undir, valdu teir at leypa í ísakalda sjógvin. Og tá var tað, at manningin á Sigurfarinum fór í holt við
rend upp í sjógvin (ovara linjan), nakað sum er rættuliga vanligt hjá merktum fiski. Tá umleið tvær vikur vóru farnar, var hann sum vanligt niðri við botnin, men hevði einstøk rend upp í sjógvin. Um dýbd
so nær okkum, at eg sá týðiliga andlitið á tveimum teirra. Tann triði lá við andlitinum niður í sjógvin. Hinir báðir hildu í klæðini hjá hvør øðrum. Sum frá leið róku teir burtur frá okkum. Hetta er tað [...] álopið, og átta væl vápnaðir menn skuldu koma við mær. Vit sóu, at týskararnir loraðu ein bát niður á sjógvin, men tá báturin varð liggjandi við skipssíðuna, signaleraðu vit aftur, at vit vildu hava bátin yvir
egið hús í Víkunum. Meðan Jógvan tók sær av seglvirkinum, hevði Hans Erik framvegis góðan hug til sjógvin; í 1923 gjørdist hann medeigari í Kvikki, trý ár seinni í Sigurfarinum og reiðari við. Rættuligt