Tú hvarv um sýn,
- nú er kvirt -
tagnað er fjálga røddin,
ið varliga streyk hvørt tárið burt,
ið vitjar frá lívsins morgni.
Troyttar hendur hvíla nú,
tær høvdu ein langan róður.
Lívið breyt í bæði borð,
tá børn løgdu inn áðrenn móðir.
Tøkk fyri minnir
tú gavst her á fold,
bæði í sorg og gleði,
tøkk fyri ríku gevandi orð
perlur á lívsins vegi.
Hvíl í friði góða mamma.
Kristin
