mentist til tað hon er í dag. Hóast tíðirnar vóru ringar, tóku tey avbjóðingarnar upp. Tey stóðu stinn og skaptu virði fyri hetta land, sum eftirkomarar teirra og allir føroyingar kunnu liva í. Tit hava

árum. Hon stendur og heldur klettafast, um aldan úr havi brýtur og roynir at geva henni kast, men stinn móti eystri lítur, og henni tá gevi nógv góð ár, um brimið tá máar og slítur. So takka vit fyri alla

hava, tá hon t.d. fór til handils. Sjálvt um Vibeke dugdi lítið av bengalskum, og tey vóru lítið stinn í enskum, gekk bara væl at gera seg forstáiliga. Norðurlendskur klubbi Javnan var Vibeke í norðurlendska

Petra las eisini bæði føroyskar og útlendskar bøkur. Sigast skal, at bæði Petra og Esbern vóru sera stinn í fremmandum máli, so sum enskum, týskum, fronskum og íslendskum, og so sjálvsagt donskum, svenskum

ljós fyri stavn. Og tað er mín vón, at Landssýrið, og ein stórur partur av Føroya Løgtingi standa stinn og taka neyðugu tøkini, sum skulu til, fyri at fremja ætlanina um einar sjálvstøðugar Føroyar. Jógvan [...] sum ein stavur at sláa samgongufelagar í høvdið við, hvørja ferð okkurt stingur seg upp. Standi nú stinn Táið vit spyrja Jógvan Sundstein um samgongan skuldi verið breiðari, er hann heldur ivingarsamur. [...] enda, at hansara vón til nýggja Landsstýrið og ein stóran part í Løgtinginum er, at tit nú standa stinn og taka neyðugu tøkini fyri at fremja málsetningin. Men hvat nú um samgongan slitnar tá ið málsøki

stættarmunurin er stórur. Flestu peruanarar eru katolikkar, tey tosa spanskt, og tey flestu eru rættiliga stinn í enskum. Tann gamla inkamentanin, sum indiánararnir í Kolumbia, Ekvador, Kili, Bolivia og Peru vóru

okkurt, er frægast at spyrja onkran í yngra ættarliðnum, tí tað er rættiliga sannlíkt, at tey eru sera stinn í bæði enskum og týskum, meðan tey eldru, sum vóru ung undir Krustjev og Bresjnev, ofta als ikki tosa

royndu at koma ájavnt við vestmenningar, men ein stórspælandi Bárður Nielsen í VÍF-málinum og ein stinn verja hjá vestmenningum vildi tað øðrvísi. Tó megnaðu gestirnir at halda seg nær námind av VÍF, og

vaktarskipið, lat teir, sum ganga í buksum og onga støðu hava til nakað, ikki trumla teg niður, statt stinn. Lat okkum ikki fáa 80?ini umaftur, vit bygdu og bygdu i Noreg, landskassin veðhelt, og øll okkara

fjónaðu, gomlu og einkjum í samfelagnum. ? Men hetta gerst bara við, at limafeløg og limir standa stinn og sterk saman við felagnum og stuðla okkum í arbeiðinum, ið liggur fyri framman, segði Ingeborg Vinther