tónleikafelagið GRÓT, ið stendur fyri hesum táttinum. Bólkarnir eru: Flux, Clickhaze og Eitt sindur Pling. Opið verður í Menningarfelagnum, meðan dansurin er. Gøtu Menningarfelag væntar, at tað fara at koma

ljóðførunum er, sum navnið boðar frá, ein skrivimaskina av tí gamla slagnum, sum bæði sigur »tak-tak« og »pling«, tá skrivað verður á hana. Hetta heldur óvanliga ljóðførið verður handfarið av Steven Foggin, sum

gjørdist vanligasti samskiftisháttuirn. Og verðin minkaði enn einaferð. Pling Søtur tónleikur er tað í oyrunum á so mongum, tá eitt lítið ?pling? úr telduni er tekin um, at eini boð eru komin. Vælsignað kann vera

til at fáa skaðan bøttan, og helst er hann noyddur til at særa teg, tá hann fer í holtur við tey. Pling! Royn og lurta eftir Moses Hansen einaferð afturat. Tosar tú pent við Victor, so ivist eg ikki í,

á vøllin. Somu dystir komu at standa á veddingarseðlunum, og syrgt var fyri, at tað ljóðaði eitt “pling”, tá ein støða frá einum øðrum dysti kom ovast á sjónvarpsskíggjan. Víst í Føroyum Í Føroyum vóru

peruni, so hon ikki bara brast, men brotnaði í smápetti, sum duttu niður á gongubreytina og søgdu "pling – pling". Tá mundi nálin mist ta allarsídsta av tí sindri av móti, hon hevði eftir. Gøtulyktin var hennara [...] úthurðin ein stóran rút, og alt í einum hoyrdist ljóðið av brotnandi glasi. Og tað segði ikki bara "pling – pling" sum peran í lyktapelanum. Tað segði "plunk – plønk – plonk og krasj", og samstundis kom ein hvirla

staðin fyri eina cerutt. Hetta minnir meg á eina hending, sum fór fram fyri einum ári síðan ella so. Pling, segði tað fyri 300. ferð tann dagin, og enn ein mailur poppaði inn á telduskíggjan á skriviborðinum

, og nú fór ungdómsvinkona mín Ingunn frá okkum. Fyrst, eg hitti Ingunn Winther Olsen, segði tað PLING! Vit vóru á bylgjulongd umgangandi! Hóast vit als ikki líktust ella kanska júst tí, so funnu vit hvørja

farið út at fiska, til dømis seið. Eg veit ikki, tað fer kanska at koma, sigur Gunnvá. Tað segði bara pling Eftir at hava lært til sjónleikara, flutti Gunnvá heimaftur til Føroyar, við tí í hyggju at steðga [...] tað seg, at eini onnur hús her á Víkavegi 24 kundu keypast. - Tá eg sá hetta húsið, segði tað bara pling alt fyri eitt. Eg bleiv beinanvegin forelskað í teimum. Tey vóru bæði hugnalig og høvdu haraftrat

teirra í iva um, at Fámará bar av øllum. - Tað var so løgið, ja, heilt absurd, at tað segði bara pling beinanvegin, tá vit komu higar. Her var nógv at taka fatt í, men tað løgdu vit líka í. Her kundu vit