kendur frá mangari kabarett og skemtileikum. Og samstarvið við Sjúrða Skaale undir heitinum Pipar og Salt, sum sent var í Svf, og sum komið er á fløgu, er landskent. - Tú ert maður við mongum talentum, tú
r og Fuglafjørður Nú mugu vit koma aftur til yvirskriftina til hesa greinina. Vit skulu ikki lata salt í sárið hjá vágamonnum, men eftir 15?0 ósigurin sunnudagin, er tað ein veruleiki, at teir hava ivasama
brenniorku, hava teir skilt frá eina tíð. Til dømis bildekk, trol og trolrestir umframt stóru fóður-, salt- og sementsekkirnar. Hetta verður alt, sum er, sent av landinum aftur til endurvining. Rusk er ikki
akvavittinum, so er tað ikki har Petur fær til smørið á breyðnum. - Verri enn so, sigur hann smílandi. Salt, pikatráður og brósthaldarar Tá farið verður ígjøgnum rúgvuna av teimum umboðum, sum Petur Nolsø hevur [...] skal vera lygn, so hevur hann eisini selt brósthaldarar. Tað gjørdi hann um somu tíð sum hann seldi salt, og tá hann misti umboðið upp á brósthaldararnar, var grundgevingin: - Tað hóskar ikki saman við salti
laster 467 Tons brutto, 236 netto og var ankommet hertil med en Ladning Salt til Tinganæs Varelager; der manglede c. 50 Tons Salt at faa i Land, da man paa Grund af Uvejr maate indstille Losningen. Før
Johannesen! Jú, Sjúrður Skaale kom spakuliga inn ígjøgnum bakdyrnar í løgtinginum í besta “Pipar og Salt”-stíli, helti vanga. Eg minnis at hann fór at tosa við Aksel. Hesin var ósikkur, hetta bleiv so evnið
henda, at neyðugt varð at koyra kol fyri borð fyri at fáa pláss fyri fiskinum. Skipini vóru partvíst á saltfiskaveiði 30 monnum og partvíst á ísfiskaveiði við 20 monnum. Gøtumenn keypa trolara Tað var í 1946
fingu fiskin teir keyptu frá føroyskum útróðrarmonnum og eisini frá íslendingum. Fiskurin var flaktur, saltaður, rivin um, tá ið hann var íligin, saltaður aftur, vaskaður og turkaður. Tað var ikki so nógv
Nicodemussen og Bjarna Lisberg. - Annars havi eg spælt nógv undir hjá øðrum listarfólkum, eitt nú Pipar og Salt, Petsy Tvørfoss og Eivør Pálsdóttir. Og so havi eg eisini luttikið í danska Grand Prix, sigur Jens
Pannukøkurnar dámdi okkum væl, men seyðamjólkin var nakað tjúkk. Vit fingu seyðin, og bóndin fekk salt og keks. Bóndin kendi væl Jens og Jens Paula í Dali. So fóru vit til Føroyar, komu á Havnina og fóru
