landsstýrismaður  ikki kenna avleiðingarnar, og lutvíst tí samgongan hvørki ætlar at brúka tíð ella orku upp á at lurta eftir minnilutanum ella vísa parlamentariskt minnilutafyrilit,  bert majoriserar sín

tað er so mangt, sum vit kunnu gera í felag, sum vit annar ikki megna. Eingin einstaklingur hevur orku til at skapa nógv av tí, sum vit kunnu gera í felag. Fleiri lond hava ella hava havt ein-flokka skipan

samfelag er sett saman av nógvum individum og málbólkum, sum øll hava ymiskan tørv – og tað kostar tíð, orku og peningar at veita hesum tænastur. Tað skal verða pláss fyri okkum øllum. Vilja vit varðveita demokrati

tænastustovnur Postverkið er og sum hevur álit millum fólk. Postkassarnir. Í staðin fyri at brúka orku uppá at fáa fleiri inntøkur til Postverkið, so verður arbeitt við eini postkassaskipan, sum gongur

sjómonnum á egnum kroppi, eg havi tilfar at vera í blaðkjaki í hálvantriðja mánað út í eitt, og eg havi orku til tað. Eg havi onki at missa, men fær sitandi formaður 3 ár aftrat, sum hann ætlar, so verður sjómaðurin

pening til slíkt, sum tíðirnar vóru. Samstundis hoyri eg javnan politikarar sáa iva um, um hetta við orku til starvsfólkaøkið og starvsfólkatrivna veruliga er neyðugt. Orka til starvsfólkaøkið verður sjáldan

soleiðis vildi verið. Viljin til hetta bæði hevur verið og er til staðar. Men privatu miðlarnir hava ikki orku til at dekka ítróttina nóg breitt. Ein spurningur um raðfesting, vilja tey atfinningarsomu siga, og

við, at sjúklingarnir mangla eitt evni í blóðinum, sum eitur karnitin. Hetta ger, at teir hava ikki orku til at standa ímóti, tá ið á stendur. Hjá børnum til dømis í sambandi við spýggjusjúku og hjá vaksnum

mun er eyðkent av hesum sama. Spurningarnir hvørva ikki, fyri tað um tú trýrt á ein skapara, eina orku, ein intelligens handan alheimin. Eg misti t.d. mammu mína, tá eg var sekstan ár. Tá stendur tú andlit

væl fyri, at tað kann gerast trupult at útvega peningin, men eg fari at gera mítt til, at vit fáa ta orku, sum diabetisheildarætlanin leggur upp til, sigur Karsten Hansen. Er tað ikki nokk so sannlíkt, at