ikki fingu sovið fyri gangi. Vakthavandi sigur, at tað javnan kemur fyri, at fólk ringja og kæra sína neyð um fýra-fimmtíðina um morgunin, tí tey støkka upp úr svøvni av gangi og tónleiki. Oftast er tað nóg
fram misálitisuppskot til løgmann.) At Miðflokkurin slapp uppí part hesa stuttu tíð, var mest sum av neyð. Sonevnda Fullveldissamgongan, ið hevði sitið frá 1998 til 2002, hevði mist meirilutan, og valdi síðani
at kappingin varð í Føroyum, meðan Kypros tók undir við, at Eysturríki skal hýsa kappingini. Tí var neyðugt við lutakasti, og tað lagaði seg soleiðis, at Eysturríki vann lutakastið. Harvið var tað greitt
politiskir spinndoktarar vita eisini, at fyri at tryggja politikarum, flokkum ella felagskapum vald, er neyðugt at tríva í mál sum almenningurin er vorðin tilvitaður um – mál ið longu eru vorðin moraliseraði
einum versi úr hesum sanginum, sum altið hevur sagt mær nógv: Á lívshavsins bylgjum mín sál var í neyð Av syndini tyngdur var eg Men stjørnan uppsteig Á tí villuni leið Til havnina leiddi meg Hvíl í friði
hálvvaksin, tá hon fór út at tæna. Har hevði hon tað ikki gott, longdist illa og rímdi loksins av neyð aftur til Gásadals. Seinri fór hon so til Klaksvíkar á sjúkrahúsið at arbeiða og síðani sum ar
Óluva fryntlig tekur ímóti í móttøkuni á Almannastovuni. Blíðlátin samskiftir hon við fólk í dýrastu neyð, og í eygu hennara skilja tey, at samrøða teirra verður fatað. Hon tekur ímóti fólki, ið koma á fund
serligan tokka til okkara flokk. Tá Álvur kom inn í flokshølið, var friður beinanveg. Ongantíð var neyðugt hjá Álvi at rópa, fyri at fáa okkum at lurta og akta. Vit høvdu stóra virðing fyri Álvi. Álvur
síðan tú fór frá okkum. Eitt ár í djúpari, endaleysari sorg og sakni. Eitt ár við gráti og svárari neyð. Eitt ár við spurningum og skuldarkenslu. Eitt ár við stúran fyri hesi løtu, eg nú eri í – løtan,
Omman gjørdist einkja í alt ov ungum aldri, bert 55 ára gomul - hetta varð eitt nívandi tap - men í neyð styrkjast nøkur - so varð við Ommuni. Hon misti sín lívs kærleika, men lívið skuldi eisini berast
