landi. Sofus Joensen í Fuglafirði hevði ein stóran buss, og hann koyrdi í samband við rutuna. Eg fór upp á land í Søldarfirði og fór við bussinum hjá Sofusi. Tá ið eg fór av í Syðrugøtu, vísti Sofus mær húsini
og vakra skipinum ”Jane Skou.” Lill var giftur tvær ferðir. Fyrst við Ingibjørg, dóttir Oluffu og Sofus Poulsen undir Varða. Tey fingu tvey børn: Einar og Birnu. Einkjumaður giftist hann Yelvu (Pe-Pe).
ferðini heim er tað gingið burtur í einum ódnarveðri. Tað vóru tveir menn bjargaðir, motorpassarin Sofus Joensen og ein ferðamaður “landsfogedfuldmægtig” Hans Jacobsen. Um teir, sum fórust, skrivaði
Klaksvík. Jóhanna, var ógift. Jákup Andrias , giftist við Mariu Solmunde (Miu). Hon var einkja eftir Sofus Solmunde, sum fórst við “Immanuel”. Tey blivu búgvandi í Syðrugøtu. Elisabeth (Betta), giftist við
arnið lova sær at gera seg "í stand", tá ið tíðin var inni! Næstur var Petur Johannes Jacob Emil Sofus. Hann var føddur í 1908, og varð konfirmeraður 25. 10 1925. Hann doyði 4.8. 1933, eisini 25 ára gamal
Arkitektur stendur fyri projekteringini, sum verður gjørd í samstarvi við verkfrøðingafyritøkurnar LBF og Sofus M. Jakobsen. Nýggi skúlin fer at hava sera góðar og nútímans umstøður fyri undirvísingini í kommununi
hava trygd fyri, at álvari er i ætlanini. Áhugafelagið Reynir verður stovnað í næstu viku, sigur Sofus D. Johannesen, ein av stigtakarunum. Ætlanin er at seta Reynir upp á bryggjuøkinum í Hvalvík, og best
Johanna Elisabeth Cathrina Súsanna Joensen (1899-1990) f. við Gjógv. Tey fingu fýra børn. Hans Einar Sofus (1902-1986) f. í Nólsoy, giftur við Gudid Danberg (1910-1988) fødd í Hósvík. Hans Einar arbeiddi sum
sum stjóra í einari føroyskari umboðsstovu í Aberdeen. Tá hann gavst vegna aldur, setti landsstýrið Sofus Poulsen sum stjóra – eisini í Aberdeen. Fleiri ár seinri játtaði løgtingið pening til eina viðskiftastovu
Hann var beiggi Rubekk. Óli Rubeksen, systkinabarn teir báðar. Kendur, sum tann, ið stovnaði Ruba. Sofus E Jacobsen, sum var motorpassari á bátinum. Hann var seinni motorpassari á »Streymi«. Hetta var so
