farvæl við Mariu, og vit sakna hana ómetaliga nógv. Hon var lívlig og frísk í sinni líka til tað síðsta. Á sjúkrahúsinum fekk hon nógvar nýggjar vinir, og eingin hevði trúð, at hennara tíð var so stutt. Tað [...] leiðir dag um dag! 6. Tá so síðsta stig er stigið, farið er alt myrkt og kalt, ævigt glaður skal eg sanna: Jesus leiddi gjøgnum alt. Maria hvíldi trygg í Jesu ørmum, og vit vita, at um stutta stund skulu

Hennara lív var ikki altíð ein dansur á rósum, men hon var lívsglað og hvørja ferð sjúka rakti, stríddi hon seg við sínum sterka vilja á føtur aftur. Men eisini hon mátti sanna tað, sum sálmaskaldið so beinrakið [...] seinastu ferðunum hon var í Klaksvík, segði hon smílandi frá, hvussu stýrimenninir umborð á Dúgvuni høvdu tikið undir armin á henni og hjálpt henni, tí hetta var jú 'kaffikonan'! Lina var familjukær og átti nógvar [...] Nú var hennara lívsskeið at enda komið og virknar hendur faldaðar á seinasta sinni. Hon var troytt nú og trongdi til hvíldina. Tað verður løgið aftur at ganga fram við hugnaligu húsum hennara mitt í Havnini

kirkjuni við jarðarferðina. Hvørt eitt orð í sálminum er grundað á tað trúgv, sum hevði so sterkar røtur í Linhild og sum hon bygdi sítt lív á saman við síni kæru familiu. Vit í dagrøktini vilja við hesum [...] prestur til í síni sera góðu og kenslubornu talu við jarðarferðina. Hesi orð fingu vit so eisini at sanna, nú Linhild ikki longur er millum okkum. Tað er ikki av tilvild, at sálmurin Mær er sagt um ein stað [...] ómetaliga nógv, men eisini hevur eftirlatið so nógv góð minnir og sum tit skulu byggja lív tykkara víðari á. Linhild er tí landi ei tár skulu renna, eingin pína og sjúka skal níva, har ei særandi sorg er at kenna

tolmóð, sum búði í henni, nú sjúka so tungliga legðist á hana og dagarnir fækkaðust. Minnist væl fyri 27 árum síðani, tá ið tú arbeiddi sum fyristøðukvinna á telefonverkinum, og eg arbeiddi í Køkubúðini. Tú [...] Katrin. Breið verndarveingir tínar, á Jesus, yvir meg, og lat meg hjá tær hvíla, í øllum skoða teg! Verð tú mítt alt í øllum, mín vísdómur, mítt ráð, lat meg hvønn dag á foldum av náði liva fá! 2. Lat onga [...] tær til prís, gev mær eitt halgað sinni, títt bílæt í mær vís! Lat hvørja stund meg sanna, hjá tær er lívd og læ, á morgni, degi, kvøldi mær unn at kenna tað! *Lina Sandell (V. Danielsen týddi). ?????

hennara andaliga styrki. Mangan havi eg undrast á, hvussu hon mentist, tá brúk var fyri henni. Hon hevði dygga barlast heimanífrá og visti, hvat hon hevði at byggja á. Somuleiðis hevði hon eitt frálíkt minni [...] sanginum, sum bygdarmaður hennara Bernhard Brim á sinni yrkti. Roðin fór um Nestindar og hvørt fjall skein eins og reyðargull. Og júst sum stjørnurnar komu fram á klára bláa náttarhimmalin og blunkaðu blítt [...] Jóhannurnar vóru fleiri í grannalagnum og í ættini annars. Hetta grannalagið, sum fyrr varð kallað á Heygum, stendur beint uttanfyri teir gomlu bøgarðarnar í Gerðum, sum fáur longur veit um. Her bygdu

Hesin ”Gamli Heynesen”, sum hann var nevndur, lærdi Jógvan nógv um ættir, rákið á luftini o.s.m.a. Vóru teir á floti saman á Borðoyarvík og Heynesen fekk ein heldur lítlan smáfisk, so royndi hann altíð at [...] yvir. Lívið er ongantíð bara svart/hvít at minnast aftur á. Og sum tíðin fer, hendir tað ein penan dag - ofta í tríatiárunum – at vit steðga á og spyrja:” Er helvtin longu farin?” Og ein vissa vaknar av [...] álvaratos, ein lívsroynd er tað hinvegin eisini, at tað ofta eru tey, ið tú so at siga - ikki upp á forhond - ert á bylgjulongd við, sum geva tær nakað annað at hugsa um -!? Herfyri stóð ein samrøða í ”Jylla

javngamlir, og hava spælt saman, siðan vit dugdu at ganga ? og eisini í vaksnamannaárum sæst av og á. Deyðsboðini um hann vóru tí tung at taka. Vit búðu eitt skifti saman í Lucas Debesargøtu, hjá Katrinu [...] var at fáa elektromagnetirnar at loysa rættstundis. - Frá hesum døgum og til hansara seinasta dag á lívi, galt um at arbeiða, finna loysnir, uppfinna. Hugflog og dugnaskapur hansara førdu hann sum tíðin [...] og ofta vitjaði hann, antin tað var í Danmark ella í Føroyum. »Verðins besti pápi«, segði Hjalgrím á síni seinastu heilsan til Igga - og hetta vóru vælvald orð. At síggja og hoyra um, hvussu systkin hansara

títt kemur, sólins skar við hár títt nemur, vónin skolar spakuliga upp á okkar strond«. Takk øll tit sum stuðlaðu og troystaðu tá ið á stóð. Heilsan Mammubeiggin Fróði [...] tónleikur og ting sum kundu skapa tónleik. Ein vanlig borgarlig karriera og pengar lógu sera aftarlagi á hansara ynskilista. Hávardur vildi fram um alt liva út sínar dreymar, sum fyrst og fremst vóru at skapa [...] vil ikki hava hesar 1000 krónurnar tí so verði eg aldrin glaður fyri gittaran«. Hetta vísti hansara sanna lyndi og eina styrki, sum Hávardur átti. Tey fortaldu mær at hann sum smádrongur plagdi at fáa okkurt

fyri teimum mongu sum á sinni ferðaðust við postbátinum umvegis Kollafjørð. Tá var vanligt at avbygdafólk stukku inn á gólvið at bíða eftir rutuni og viðraði illa, lógu fólk av og á nátt hjá okkum. Somuleiðis [...] flestu stákaðust fyri at fáa tað seinasta frá hondini til jóla, gjørdist mamma sjúk og var innløgd á Landssjúkrahúsið, har hon so líðandi viknaði og annan dagin í nýggja árinum slepti jarðiska bústaði [...] frelstum einki ger, har skínur sólin altíð bjørt, og aldri valdar nátin svørt”, syngur skaldið. Í trúnni á henda veruleika, flutti mamma burtur úr hesum bústaði – burtur, har deyðin frelstum einki ger. Øll ferðast

nøkur ár saman í Fornarætt inni í Trongisvági, sum var teirra barnaheim, áðrenn tær fluttu út á Tippi á Tvøroyri. Á henda hátt stuðlaðu tær hvørjum aðrari, tá mammu gjørdist einsamøll, og árini tyngdu. Eisini [...] var ein tænarins ond í orðsins sanna týdningi. Tá hon ikki fekk sína egnu familju, valdi hon í staðin at ríka onnur við sínari umsorgan. Í meira enn 40 ár helt hon hús úti á Torvheyggi hjá Elgerdu Jacobsen [...] síni. Men við sínum stillføra arbeiðshátti bar alt til. Mangur man hava sitið væl til borðs bæði úti á Torvheyggi ella inni í Fornarætt í sínari tíð og kent hennara gestablídni. Hóast Gerda ongantíð fekk