tárunum. Í salinum hevði Eyðun sítt fasta pláss, so saknurin er eisini stórur her. Eitt skulu tit vita, Eyðun elskaði tykkum øll av hjarta og eg veit at tit elskaðu tykkara mann, pápa, abba og langabba t [...] skriva nøkur orð um merkismannin Eyðun K. Vang, Kaldbak. Eg havi kent hendan sakliga mannin í eini 52 ár, kona mín og kona Eyðun eru systrar. Serliga væl dámdi Eyðun og mær, at tosa um alt tað gamla, har [...] hvat hann tosaði um sum handverkari. Jú, tað var altíð stuttligt at koma í heimið hjá Binu og Eyðun, blíðskaðurin var í hásæti, haðani fór eingin svarur útaftur. Eyðun var tjóveldismaður um ein háls, helst

síðani, at vit stóðu so stoltar og tóku ímóti okkara prógvum, vit høvdu so nógvar planir, tí lívið hevði so nógv at bjóða. Hetta var bara eitt stig á leiðini fyri teg. Tú hugsaði nógv um at fara at arbeiða [...] vit ein felags dreym um einaferð at arbeiða á somu deild, men so plagdu vit at flenna at, at so bleiv ivaleyst meiri tosað enn arbeitt. Tí eitt er sikkurt, var man saman við tær, ja so fekk man nógvar góðar [...] evighed Góðu tit øll, sum áttu Elsi, má tann lívsglæma, ið lýsti í Elsi koma aftur til tykkara og styrkja tykkum í hesi stóru sorg. Tit hava mist tað dýrabarasta tit áttu, men minnini fara tit ongantíð at

avstað við nógvari tíð, so fylgdu vit við, hvussu gekk hvør hjá aðrari, fingu børn, vóru gummur hvør hjá aðrari og prátaðu saman av og á, antin í telefonini ella eg stakk høvdið inn um á Spógvavegi at vita [...] vøkru orðini hjá presti í kirkjuni fara ikki frá mær. Tað er so, at tú saknar orð í slíkum stundum. Eg fari tó at royna at siga eitt sindur um systkinabarn mítt Elisabeth. Elisabeth var einkardóttir Miu [...] heimi hennara búði eisini Hans abbi og so háttvirda kettan »Gagg«. Vit vóru javngamlar og spældu saman alt eg kann minnast. Spæliplássið var allur Liðagarðurin og so áin, sandurin og sjógvurin. Viðhvørt

á eina løtu, alt var so kvirt, øll ljósini í bygdini speglaðust í ánni, víkin var so spegilsblonk, einans Halá hoyrdist í kvirruni. Eg hugdi niðan á heimið hjá Eiriki, tað var so óveruligt, at hann ikki [...] minni fram fyri meg, um tær mongu hugnaligu løtur, vit høvdu saman, tær løtur takki eg tær fyri. Eirikur gleddist um tær sonarkonur, hann hevði fingið, men ikki minst gleddist hann um abbabørnini, ið nú [...] var frá Norðskála og Lisa er úr Kvívík. Tey fingu átta børn. Eirikur traðkaði sínar barnaskógvar í heimbygdini. Hann giftist til Streymnesar við Rannvá. Tey fingu fýra synir. Í sínum ungu árum var Eirikur

sann­leikanum, sum Paulus umrøður soleiðis í Rómverja­bræv­inum 14.8: “Tí um vit liva, so liva vit Harranum, og um vit doyggja, so doyggja vit Harranum; annaðhvørt vit tí liva ella doyggja, hoyra vit Harranum [...] ár í skúla á Toft­um og so í realskúla á Glyvrum. Í 1977 byrjaði hon í starvi hjá Føroya Banka, sum 19 ára gomul, og tað gjørdist hennara lívsstarv. Hon starv­aðist í Føroya Banka og so í BankNordik, heilt [...] og meiri sjúk, gjørdust samrøðurnar okkara millum um lívið, deyð­an og ævinleikan, um Jesus og bíbliuna djúpari og djúpari. Edna vildi liva. Hon hevði so nógv at liva fyri og kendi líka­sum, at hon var ikki

har ið á stóð. Sjálvt um hann fór skips, so høvdu vit nógv samband ígjøgnum árini. Næstan hvørja ferð eg fylti, so ringdi hann, at ynska tillukku. Hvørja ferð hann var heima, so kom hann inn at vitja. [...] haru meira at bera, tí vit fingu aðruhvørja haru sum pápi skjeyt. Dagurin fór at halla, skýmingin var komin, og eg minnist at vit tosaðu um at vit máttu fáa eina haru aftrat, tí so høvdu líka nógvar at bera [...] mist vónina um, at fáa eina haru aftrat. Vit kláraðu ikki at halda okkum, reistu okkum upp og máttu vita, hvar hann fór. Jú so bóru vit eyga á hann. Hann gekk spakuliga niðurboygdur oman eftir. So fer hann

á fold. Bogi hevði tosað so nógv um Sandoyartunnilin, hann hevði havt so sterkar meiningar um tunnilin, hann offraði so nógv av tíð at tosa um framburðin, sum fór at verða. So bleiv hansara síðsti túrur [...] har var altíð gott at verða. Foreldrini kjúklaði um henda fitta drongin, sum var teirra eitt og alt. Bogi varð giftur við Henriettu úr Skopun, tey fingu børnini Petur, sum doyði av arbeiðsvanlukku og var [...] tráuni og fekk altíð okkurt á. Um heystið helt hann eyga við áunum. Eisini setti hann ingul út ymsastaðir, hetta gekk hann upp í við lív og sál og hevði greiðar meiningar um hetta. Eitt, sum eg helt vera

trivust so væl, at teir søgdu ”mamma og babba” um Jónu og Bjarta. Viðhvørt kundi vera rok á Sjómansheiminum. Ikki frítt. Men Bjarti var altíð til dystin fúsur, og fekk vanliga lagt sjógvin, so ikki var [...] ungdómi stóð mær verðin so ljós og lokkandi góð”, talaði til Bjarta og hjálpti honum ígjøgnum, tá ið Gud kallaði hann til umvendingar, 21 ára gamal, umborð á skipi hetta árið, 1950: ”So er tað tá vist, eg frið [...] at umrøða sjúku sína. Hann hvíldi í Guds hondum, og rødd hansara um Guds stórverk tagnaði ongantíð! Hann takkiði Gudi, og hann vitnaði um sín trúgva Harra til tað seinasta. Skilnartala Mósesar Tann sokallaða

i, um virðir og innihaldið í einum lívi kontra longdina av lívinum, vóru hugvekjandi orð sum passaðu so væl til tín. Tey mongu sum vóru til jarðarferð tína, bóru boð um ein stóran vinarskara, og um, at [...] kvøld og skrivið minningarorð um teg mín góði vinur. Vit høvdu aðrar ætlanir, nú Jóanssøkan nærkast. Hóast tað, at tú øll árini royndi tað tú orkaði, boygdi sjúkan teg at enda so mikið, at tú var sendur til [...] tína. Enn minnast vit kvøldið í oktober í fjør - stødd til landsdyst í Hannover - tá vit fingu gleðiligu boðini um, at tú var á skurðdeildini á Ríkissjúkrahúsinum, og at teir høvdu funnið eitt lunga til

strevi. Vit sum kendu Birgir vistu, at hann var ein arbeiðsrót fram um teir flestu. Ikki bara var hann so sera arbeiðssamur, tað lá eisini so ótrúliga væl fyri at arbeiða. Sama gjørdi hvat handaliga arbeiði [...] millum Tyril og Middagsfjall, fingu vit báðir soleiðis okkara seinasta prát. Hendan løtan var okkara og í tíðini sum kemur, verður tað gott at kunna knýta seinastu minnini um Birgir, at vøkru myndini hendan [...] vóru at síggja fram um dagin í dag og menna nýggjar skipanir innan framleiðsluna og soleiðis fáa meir burtur úr rávøruni og ikki minst gagnnýta størri partar av henni. Ongin ivi er um, at hansara partur