undarligt, tí lestrarætlanir eru til allan fólkaskúlan. - Tað sigur kanska meira um lærararnar enn nakran annan, at tey mugu umleggja arbeiðið, tí landsroyndirnar skulu gerast, metir Olaus Jespersen. Landsstýriskvinnan
indiánararnir, kunnu vit eisini brúka náttúruna til at skapa nýggjar harmoniir. Um vit ikki megna tað á annan hátt, kunnu vit altíð royna gjøgnum listina, sum er hjartaslátturin í tilveruni - eins og náttúran
hopleysur romantikari og hevði skrivað hetta til ommu mína stutt eftir, at tey bæði høvdu hitt hvønn annan. Í abbasa útgávu endar yrkingin gott, meðan mín yrking endar syrgiliga. Í so máta er yrkingin eitt
økinum, sjálvt um olja enn ikki er funnin í rakstrarverdugum nøgdum ? - Eg kann kanska siga tað á ein annan hátt, at vit - løgið nokk - framvegis halda, at økið er ov gott til at rýma frá. Vit hava nýtt nógva
stórtrívast. Fortreytin fyri allari konstruktivari kjakmentan er, at vit vita, hvør tosar, skrivar ella á annan hátt ber sín boðskap fram, so vit kunnu plasera ábyrgdina og atfinningarnar, um vit hava nakrar. Men
vatninum yvir hvølvinum. Og so varð. 8 Gud kallaði hvølvið himmal. Og kvøld varð, og morgun varð, annan dag. 9 So segði Gud: "Vatnið undir himli skal savna seg saman á einum staði, so at turrlendið kemur
politiska kjakrúminum í Føroyum. Summi av okkum eru farin at seta frámerkir, útreiðslufrámerkir á hvønn annan. Skal helst skiljast, sum ein roynd at tykjast skilagóður og rættvísur. Men hesin rættvísi “argum
millum Strandferðsluna og Landsverkfrøðingin varð av ongum, og nú fer Vinnumálastýrið ein heilt annan og óivað skilabetri veg viðvíkjandi SL. Tað tykist sum um, at Landstýrismaðurin í Vinnumálum og stýri
vísti beinanvegin møguleikanum frá sær. Fullveldið er eitt mál millum Føroyar og Danmark, og ongan annan, sló hann fast. Mugu vera samd ST hevur verið nevnt sum ein møguligur semingsstovnur í fullveldismálinum
soleiðis sum tey tóku seg út í 1800 - og 1900 -talinum. Og í gongini er ein lítil myndaframsýning um annan heimsbardaga í Føroyum. Tískil skuldi eingin vandi verið fyri at nakar fer at keða seg, tá ið tey