felagið, men tí at AA er eitt altjóða kappingarført flogfelag, við sera dugnaligum fleksiblum og legg til merkis, føroyskum starvsfólkum. Hetta at reka flogfelag er ikki naka sum ein og hvør kann
nakrar dunnur og onkur gás eisini ganga og mala... Sjálvandi óheppi, men hvat skal man gera við tað? Legg vegin upp á hamaran omanfyri, sýntist vera loysnin ið bleiv slongd út. Serfrøðingarnir vóru ikki glaðir
almennu kakuni til sín privata veljaraskarða - hóast tað, yvirskipað sæð, kanska ikki er so skilagott. ? Legg til merkis, at ávísar íløgur og játtanir altíð verða umrøddar sum gávur: Vit góvu tykkum handa vegin
hann torir at taka løtuna, og verður løntur fyri tað. Gentuna, sum hann er romantiskt hugtikin av - legg merki til tittulin! - lærir hvørki hann ella lesarin at kenna í søguni, men hann er hjá henni eitt
har skeyt tú teg í fótin við at nokta hasi kvinnuni at úttrykkja seg á móðurmálinum – og so leggur tú teg flata, tá tað er ein danskur bankastjóri...
Hvalba, sum bygdi Argir í 1829. TaÝ gjørdi stigtakarin til stevnuna, Marita Arge Magnussen, sum eisini legÝi blómur, tá minnisvarÝin var avdúkaÝur í 1948. Niels L. Arge var fjórÝi sonur Andrassar Mortansson
bæði í og uttanfyri Danmark. Hesir leiðararnir hittast seks ferðir, har tey á trimum fylgjandi ráðleggingardøgum viðgera ymsar síður, ið hava við leiðslu at gera. Eitt fet í senn Sum 12 ára gamal flutti
er jú tað øvugta av at leggja út. Tí kunnu kommunurnar ikki tulka hetta øðrvísi enn, at landsstýriskvinnan ella landsstýrið ongan veruligan vilja hava til at leggja økið út til kommu [...] henni til lítlan sóma. Sjálvur sjónvarpsverturin mátti gera vart við, at tað sømdi seg ikki, at leggja eftir persóni, sum ikki var til staðar og tískil fekk vart seg. Men eg kann greitt vísa øllum hesum
lítið, at tað ger hvørki frá ella til, men tað hevur stóran týdning fyri arbeiðið at halda tunlarnar. Legg allar tunlarnar í eitt felag og tak ein sámuligan prís fyri at koyra ígjøgnum, ljóðar áheitanin frá
rs stuer med klaveret og de mange billedbøger. Når det begyndte at skumre, og vi var trætte af at lege udenfor, blev vi anbragt ved et bord, og billedbøgerne kom frem. Det var en fest at sidde og fortabe
