FF-Blaðnum, og er hendan áhugaverda samrøðan at síggja á www.fiskimannafelag.fo gamla heimasíðan, bløðini nr. 357 og 358. Sjálvur kom eg at kenna Sverra í 1967, tá eg sum 21 ára gamal byrjaði á Strandfaraskipum

rutukoyring. Í veruleikanum var tað lættari at ferðast millum Havn og Gøtu tá enn nú. Ringt varð til nr. 66, og so var ein heintaður í túninum og koyrdur út á Toftir, haðani tað bert tók ein hálvan tíma

ritstjórnini. Okkaramillum var Rógvi ein hin ítasti, og tað var sjálvsagt, at hann skrivaði inngangin í nr. 1, har hann nevnir Kristin í Geil og samstundis vónar, at blaðið fer at halda fast við humanismuna

nú her tú sungið hevur síðsta vers nr. 1278. Aldri aftur knógva, sleipa, kasta, draga, flekja, greipa, fongin inn um stokkin veipa, nú her tú sungið hevur síðsta vers nr. 1278. Aldri aftur draga svart, aldri [...] nú her tú sungið hevur síðsta vers nr. 1278. Troyttur árar inn tú legði nú betri mið tú funnið hevði, har ei meir er sút og deyði, nú her tú sungið hevur síðsta vers nr. 1278. Móti lívsins strondum stevndi [...] heim til Hann, sum her teg evndi, í teim ørmum, her teg fevndi, nú her tú sungið hevur síðsta vers nr. 1278. ------- Kajfinn Hammer

tilsamans! 18. Vil eg tær telja, eru tær fleiri enn sandur, eg man vakna og vera enn hjá tær. Sangur nr. 51 í Missiónssangbókini Ongum er so trygt at fara sum Guds lítla barnaskara, fugli ei í leyvi fjøldum

føðingardagsgrein um hana í FF-blaðnum, og kann hon finnast á heimasíðuni www.fiskimannafelag.fo, blað nr. 377. Laurits var Eiðismaður, sonur Lorensu og Hanus hjá Lauritsi, sum var ein kendur útróðrarmaður

í Føroyum til frama fyri verandi og komandi krabbameinssjúklingar, ert tú vælkomin at ringja á tlf. nr. 31 55 81 at frætta meiri. Viðmerkjast skal at Tidslerne eru á internetinum á www.tidslerne.dk

hava tað ikki lætt, teir eru føði hjá róvfuglunum. Eg havi eitt gamalt útklipp her (Ude og hjemme nr. 34, ár 2000, nú fái eg endiliga brúkt tað), her stendur, at ein høsnaheykahannur (duehøg) tekur 500

diskar við salvum, Nilens Jord og "støttesokkum" í alskyns støddum og fram ímóti hondkeypskonuni. "Nr. 503", rópar krambakonan. Tað er mítt nummar, og eg skundi mær fram at skivuni, harki og sigi míni

Hetta var so svarið til spurning tygara, citat: »Tí má eg spyrja um hvussu nógv veit J. K. Mørkøre um viðurskiftini á økinum, sum hann úttalar seg um vegna allar kommununar í Føroya kommunufelag«, cit