Ongantíð høvdu vit hugsað tann tankan, at Petur Arni ikki skuldi blíva gamal, hann, sum altíð var so fullur av lívi. At missa teg góði Petur Arni, er so ómetaliga svárt, og lívið verður ongantíð tað sama aftur

Gerandisdagurin hjá eini deyvari gentu ? við trimum børnum og manni, sum er nógv burtur á sjónum ? er fullur av forðingum. Hansa hoyrir ikki telefonina ringja og børnini gráta. Og vanlig gerandismál, sum at

komin í býin, ávirkaður av øli og narkotika. Durðavørðurin noktaði honum atgongd, tí hann var ov fullur. Tann drápsdømdi tók eitt skotvápn úr lummanum, og skeyt eitt skot inn í hølið. Tíverri stóð ein

fyri skeiva parkering og steðgiforboð. ? Lógin sigur so mangt. Tú mást til dømis ikki ganga og mala fullur úti á vegnum ? tað sigur politiviðtøkan. Men vit geva ikki fólki bót fyri tað um tey ganga full á

Men nú Finnbogi Ísakson møtti fullur á tingi fleyt bikarið yvir. Tjóðveldisflokkurin góðtekur nevniliga ikki, at tingformaðurin, ið hevur landsins hægstu tign, møtir fullur upp í Løgtinginum. Greiðar reglur

hevur brúk fyri hjálp og kærleika, heldur enn at verða sparkað liggjandi. Ein og hvør, sum møtir fullur ella ávirkaður til arbeiðis, tað verið seg í tinginum ella á øðrum ar-beiðsplássum í landinum, hevur [...] rúsdrekka, so skal bert ein ráki til, so festir í og tað gerst eitt sálarligt ?beset-ilsi,? at vera fullur eina tíð. Kassaskipanin fyrr í Før-oyum, so keðilig hon annars var, so hevði hon ein góðan eginleika [...] at fáa sær eitt tiltrongt tørn. Hann kann eisini verða fryntligi grannin, sum ong-antíð sæst úti fullur. Hann kann vera presturin, sum skinklar í kongunum á prædikustólinum í berari hundasjúku. Hann kann

ð val. Úti í havsbrúnni ella heilt úti undir vaðingini hongur ein posi. Tað frættist, at hann er fullur av gloypibitum ella á tremur av milliónum av krónum í donskum peningi. Men ð ljóðar, at summir av

guðstænasta skuldi vera. Og tað var skjótt, at kirkjan var full. Væl áðrenn ringt varð, var hvør stólur fullur, og fólk sat í leysum stólum inn eftir gólvinum í sjálvum skipinum. Høvuðsfyrireikarin, Sonja á Argjaboða

fyri harðskap. Løtu seinni fekk løgreglan aftur fráboðan um ófrið. Nú var tað ein maður, sum dýrandi fullur og í øðini var farin í bilin, og farin til stroks. Tá tað ikki er loyvt at koyra ávirkaður, fór løgreglan

blanda okkum uppí, hvussu onnur fólk liva. Tað mugu hann sjálvur og løgreglan um, nær hann koyrir fullur. Eg skal ikki gerast óvinur við nakran. Og so framvegis. Men hvussu so, tá tað gongur út yvir teg