fyri felagið, hava gjørt av at herja á aftur í heyst. Tað var annars í 2001, at Jógvan Nordendal, bóndi í Bø, byrjaði at keypa seyðaskinn. Tey byrjaðu varisliga, og fyrsta árið vórðu nøkur hundrað skinn
A. Røhne, heldur, at kommunan sjálvandi fer at taka atlit til meiningarnar hjá listakvinnuni. Ein bóndi, sum tv2.no hevur skift orð við, Harald Hagen, sigur, at hann hevur eitt hugskot, sum kann loysa alt
eru eyðmerktir á navni og talmerktir í tíðini, teir livdu í. At enda avdúkaði Anfinn Clementsen, bóndi, sum eitur eftir Anfinni, bóndanum úr søgnini, sera prýðiligu standmyndina, sum var væl fagnað av
n, og nettupp marmennilin hevur ein serligan týdning fyri Elduvík, tí søgnin sigur, at Anfinnur, bóndi, fangaði ein slíkan. Ein Marmennil líkist fólki, men er minni. Hann livir á havsins botni og hann
Í gjárkvøldið mátti ein bóndi á Selatrað í fjøllini at hjálpa nøkrum fólkum, sum høvdu gingið seg í óføri. Løgreglan sigur, at talan var um seks føroyingar, bæði vaksin og børn, sum vóru farin ein túr
heili 14 ár. Oddfríður var fólkafloksmaður – tjóðskaparmaður um ein háls. Pápi hansara og Líggjas bóndi, á Húsgarði, vóru systkinabørn, og eg haldi meg kunna siga, at hann lá á loysingarveinginum í flokkinum
er ætlanin at ganga ígjøgnum fleiri hagar. Hon sigur, at hon hevur verið til eitt tiltak, har ein bóndi kom við tey við við reglunum í seyðabrævinum frá 1298 í hondini og kravdi sín rætt eftir tí. Annars
skulu hava rætt til at fara í fjøllini. Tað sigur Brandur Sandoy, tingmaður fyri Fólkaflokkin, og bóndi á Sandi. Hendan dagin segði Helgi Abrahamsen við okkum at hann fer at leggja uppskot fyri Løgtingið
Ígjár ringdi ein bóndi úr Saksun til løgregluna at kæra sína neyð. Hann var farin at. reka í ullarroyting í í gjár, men tað var dýrdarveður og tískil vóru eisini nógv fólk farin sær í hagan í gjár. Og
meðan tann sum átti oyrini/markið, átti skinnið ella ullina. ##med4## Síðani hevur Jóannes, núverandi bóndi, tikið enn meir úr, skipanin liggur um 150 seyðir og er seyðurin mynandi betri fyri nú. Yviri á Miðdali [...] longur vestur til Rættina við Mønutrækrónna. – Hví, jú henda liggur høgligast við vegin, sum Jóannes, bóndi, gjørdi fyri nøkrum árum síðan yvir móti haganum, so til ber at koyra seyðin heim og til ber høgliga