fakligar royndir við deyða og álvarsligari sjúku. – Eg gjørdist lækni fyri at bjarga lívum, fyri at ansa og fyri at linna, og ikki fyri at taka lívið av fólki. Tað, haldi eg, er ósambæriligt við læknapraksis
og kostískoyti, at íðka og styrkja vøddarnar, at sova væl og nóg mikið, at hava góðar vanar og at ansa eftir sær sjálvari, og - ikki minst - at hava ein jaligan hugburð til skiftisárini. Eisini fer hon
Tað krevur venjing og royndir at gera børnini til trygg vegfarandi og at læra tey, hvørjum tey skulu ansa eftir á vegunum. Tá barnið byrjar í skúla, er hetta ein nýggj støða, og hon krevur at barnið dugir
í Føroyum og vøkru náttúruna. Um blómur, djór, haga og sjógv. Um alt, tey líta okkum til at ansa væl eftir, til tey gerast vaksin. Seinastu tíðina er søguliga nógv hent á náttúru- og umhvørvisøkinum
sera væl. Tá gekk eg full upp undir hendur og hevði tvey onnur smá við mær, samstundis sum eg skuldi ansa tveimum smáum hjá beiggja mínum. So, har var eitt í vogni, eitt í búkinum og hini trý hildu í vognin
síggi tey til ymiskar máltíðir og práti við tey til venjing. - Tað er nóg mikið fyri meg, og so má eg ansa mær niðri í kamarinum, sigur Sverri Nielsen. Frida Sanggaard Nielsen úr fýratanum við kvinnunum uttan
altíð tilreiðar at hjálpa, tá ið djór okkara vóru illa fyri. Vit, sum kendu teg vistu, at vit máttu ansa tær eisini, tí at tú gjørdi alt tú kundi og meira fyri djór okkara. Hjá Lars var eingin arbeiðstíð
rúsbundna. Ein orðing kemur mær serliga til hugs, tá eg hugsi um Sólborg. ‘Tú skalt verja teg fyri ella ansa væl eftir øðini hjá tí, sum verður mótarbeiddur ella steðgaður í at gera góða gerningin og hjálpa
fyri ein brøkpart av upprunaliga prísinum, og børnini kunnu læra um endurnýtslu og týdningin av at ansa eftir okkara bláu planet, siga stigtakararnir. – Fyri at gera tað eyka hugnaligt, so verður kaffi
lustjóri í Wonderful Copenhagen við DR Nyheder. Endamálið við verkætlanini er at fáa ferðafólk at ansa eftir umhvørvinum og veðurlagnum. Ítøkiliga virkar tað soleiðis, at burðardyggar gerðir verða løntar
