onkran annan.” Dómarabókin sigur í síðsta ørindi: “Á teimum døgum var ongin kongur í Ísrael; hvør maður gjørdi, sum honum líkaði best.”

og setti á, meðan hinirbáðir ruddaðu og spulaðu. Tá hoyrdi eg eitt róp afturi á dekkinum, at ein maður var farin fyri borð, og eg sá hann eisini fara eftir høvdinum, sigur Janus Sørensen, sum er skipari

hevur EB/Streymur fingið hol á, og enn eina ferð er staðfest, at Arnbjørn Hansen er týdningarmikil maður hjá sundalagsmonnum. Eftir uppspæl í vinstru og innlegg frá Hans Paula Samuelsen stýrdi Arnbjørn Hansen

hevði langa og ógvuliga samansetta starvsleið aftanfyri seg, ið gav honum hollar royndir. Sum ungur maður stóð hugurin til sjógvin, hann gjørdist skipsførari og sigldi úti í heimi. Seinni kom hann heim aftur

Í 3. Kap. lesa vit, at eftir at lamin maður er reistur upp við hond Pæturs, streymaði fólkið saman, og Pætur fer at tala aftur. Vit skulu leggja til merkis, at hann talar til sínar egnu landsmenn, jødarnar

nakað ella nakran og tað ger hann til nakað heilt serligt. Hann er sera hjálpsamur og nærverandi maður. Hann livir í nú'inum og hóast hann hevur fleiri námsfrøðingar um seg dagliga, so eru vit samd um

Atlantsflogi at flúgva elementini – buntið fyri buntið – upp á Dímun. Gekk óføra væl Jógvan Jón Petersen, maður Evu úr Dímun, sum saman við tveimum børnum búgva har úti, sigur, at arbeiðið at flyta elementini úr

Jóan Heinrik Vetur Pálsson, Karl Jóan Janusarson o.fl. Gamalt er, at navn spillur ongan mann. Men maður kann spilla navn – sum í hesum føri og í atlassinum. Slíkar fløkjur og broytingar í landa- og staðarnøvnum

at rættvísgera eitt politiskt bluffnummar, tað skal ein leita leingi eftir. Harra gud, hesin sami maður, sum fyri nøkrum krákumánaðum síðan undir miklum miðlarokið setti ein aðalstjóra í starv, vísir seg

spurningur, um tað bleiv til meira enn javnleik. Tá ið dystarstøðan var, sum hon var, valdi okkara maður ikki at taka nøkur óráð fyri, men heldur at tryggja sær javnleikin og harvið okkum dystarsigurin.