varð hann settur sum dómari ella sorinskrivari. Í januar í 1958 leyk hann løgfrøðisligt embætisprógv. 1. august í 1964 kom hann til Føroya sum dómarafulltrúi, eftir at hann hevði havt sama starv í Roskilde
búgva. Uppgávan var ikki løtt, men kundi kanska verið loyst, um tvær megintreytir vórðu loknar – (1) at skilagóðir verðsligir jødar sluppu at skipa fyri gongdini og (2) at palestinar fingu sítt
fyristøðumenn ”skulu verða hildnir tvífaldan heiður verdir, mest teir, sum arbeiða í talu og læru” (1. Tim. 5, 17). Ein slíkur var Victor Danielsen! Men sjálvur hevði hann, sum tann eyðmjúki maður hann
fyri honum. Hon fær lívlanga fongsulsrevsing, men teirra samband endar ikki har? Bókin er skrivað í 1. persóni og er ótrúliga stringent í forminum. Hon er lítillátin, lágmælt og einføld, men ongantíð banal
um húsakeyp: Rættast hevði verið at sagt: Húsini kostaðu eina komma trý, fimm, seks millión = 1,356 mió ella 1.356.000 kr. (MT) Evnafrøðiligi Ali Nú siga tey, at ein skyldmaður Saddam Hussein skal takast
