drekka væl ein kaffimunn áðrenn tit fara avstað aftur?” Ja segði Lýður, “men tú eigur einki afturvið”! Nei segði eg, tað hevur tú rætt í – “ikki eingong ein sukurmola” helt hann áfram. Avklæddur og eitt sindur
stigatalvuni, so vildi Rakul Augustinussen ikki geva skarvin yvir, tá vit tosaðu við hana eftir dystin. – Nei, finaluplássið er ikki farið. Enn kann alt henda, og vit mugu bara syrgja fyri at vinna okkara dystir
vælhýrdur: »Dreingir, vit gevast nú fyri í dag, men vita tit hvat, ið eg fari at gera restina av degnum?«. Nei, tað vit vistu ikki. »Jú, eg havi altíð nokk at gera. Og nú fari eg til hús at spikkelera!« So segði
ongantíð verið ein eingil, men tað var altíð meg, lærararnir fyrst tóku í. Eru føroyingar rasistar? - Nei, tað eru teir ikki. Men summi hava ilt við at skilja, at eg eisini havi føroysk foreldur og eri uppvaksin
ongantíð verið ein eingil, men tað var altíð meg, lærararnir fyrst tóku í. Eru føroyingar rasistar? - Nei, tað eru teir ikki. Men summi hava ilt við at skilja, at eg eisini havi føroysk foreldur og eri uppvaksin
havt væntað, at kópurin var eitt rekavætti, ið strýkur runt oyggjalandið, ið hóast alt ikki er stórt! Nei, kópurin hevur síni yndisøki. Hetta eru tey øki, ið kópurin kennir allarbest og har hann kennir seg
byrjaði í Eysturskúlanum í 1979 til eg nú gavst í 2007. Her var himmalvíður munur. Skúlin fyri øll? Nei, fólkaskúlin er ikki fyri øll, tí serliga veiki næmingurin verður sleptur upp á fjall, tí hann fær
vóru heima. Hann sigur seg einki minnast til, at teir troyttaðust av hvørjum øðrum á hesum túrum. - Nei, tað minnist eg einki til, og tað haldi eg slett ikki, at vit gjørdu. Tá ið Jógvan Páll fór av Skálabergi
á borðinum hjá tannvátum evangelistum í Richmond og Dallas og í Havn Eg lesi hetta meira sum eitt nei til banala uttanatslæru, halleluja-fascismu og konformitet. Um eg týði Hanus Kamban rætt, so er hetta
oman á “støðna”. Vit skimast dúgliga og gita. Har kemur ein stuttur maður við stórum búki, vaggandi. Nei, vit eru samdir um, at hatta líkist ikki einum hermanni, so hatta mann ikki vera Preben. Og tað var
