sjeytiárinum. Umframt, at hava koyrt lastbil og arbeitt á Suðurfisk í fleiri ár. So hevur pápi havt seyð og seyðahald í Hovi. Hetta var eitt stórt íkast til okkum øll gjøgnum árini, tí tað vóru nógvir munnar

mín var av Hólalagnum í Hvalba. Hon æt Marianna Holm, og eg eri ikki í iva um, at mín egni hugur til seyð, gæs og grind er ættarbregði úr Hvalba. - Hvalbingar eiga tó ein serligan gimstein, sum er høvuðsevnið

ikki alt tað, so kann verða torført at trívast, sigur Durita, sum dámar væl at fáast við hundar, gæs, seyð og slakt. Harafturat hava tey trý ross, sum eisini fara við nógvari tíð. Javnan verður hon spurd av

frítíðarítrív. Náttúran hevur altíð havt hansara stóra tokka. Tað verður seg plantir, urtir, fuglar og seyð. Serliga fer nógv tíð við at røkja seyðin á festinum, ið hann keypti aftur í familjuna fyri nøkrum

nøkrum. Vit skulu á fjall í komandi viku. Tað veit eg, at hann gleddi seg til. At fáa hvønn einasta seyð í rætt var hansara hjartamál. Fríggjakvøldið var Òla Kristian farin at stákast uppi í seyðhúsinum

hann við dýrd og við æru, hevur sett hann at ráða yvir handaverki tínum og alt undir føtur hans lagt, seyð og oksar, alt tilsaman, markarinnar villdjór tillíka, himmalsins fuglar og havsins fiskar, alt, ið

inntøkan var góð. Alli minnist, at tað var ikki altíð, at goldið var við peningi. Viðhvørt sendu fólk seyð sum gjald. Hetta var serliga úr Sandoynni. Alli plagdi at hava til upp­gávu at taka ímóti “gjald­inum”

Archibald Black ivast tó stórliga í, hvør hevur ábyrgdina av hvørjum, tí báðu ferðina, hann hevur mist seyð í evjuni, hevur tað verið Klaksvíkar kommuna, sum rindaði endurgjaldið – og ikki IRF. - Nú hendi tað

hálssmúkkur, armbond, brosjur, slipsanál og ringar, hon hevur evnað burtur úr horni. Sjálv hevur hon havt seyð í Nólsoy, og kann hon nú nýta hornini, ið annars høvdu verið koyrd burtur, til part av sínum frít

Føroyar til seyðaoyggjarnar. Tí verður hildið, at onkur hevur verið í Føroyum undan honum og havt seyð við sær. Teir næstu, sum komu, vóru írskir munkar, sum komu higar fyri í friði og náðum at dyrka Gud