mansdystinum í høllini á Hálsi vóru hesir: Neistin-H71 2 22-21 (9-11) Neistin: Rói Berg Hansen 6, Teis Horn Rasmussen 6, Christopher L. Moe 5, Herbjørn Lava 4 og Jónsvein Dulavík 1. H71 2: Vilhelm Poulsen 5

Bláberg 2, Johnny Durhuus 1, Esbern Patursson 1, Niels Viggo Niclassen StÍF: Jørmund Joensen 4, Kári Horn 3, Alexandur Johansen 3, Mortan Hansen 3, Rúni Johansen 3, Borgar Danielsen 1, Arnhold Berg 1, Bárður

Hákun West av Teigum 6, Vilhelm Poulsen 3, Rói Berg Hansen 3, Pauli Mittún 2, Peter Krogh 2, Teis Horn Rasmussen 2, Filip Jojic 1, Jónas G. Djurhuus 1. HER ber til at hoyra samrøðurnar Sjúrður H. Hoydal

kvinnum millum Neistan og Kyndil, sum Neistin vann 24-19. Tróndur Arge segði frá dystinum á Rás2. Kári Horn var viðmerkjari. 2) Hoyr prát við Jacklyn Durhuus (Neistin). 3) Hoyr prát við Onnu Brimnes (Kyndil) [...] 10. Hoyr prát við Biritu Wardum (Neistin) Ríkin Napoleon Djurhuus gjørdi samrøðurnar. 11. Hoyr Kára Horn, viðmerkjara taka samanum kvinnufinaluna.

Skipagøtu og Hákun West á Teigum. HER ber til at hoyra samrøðurnar Sjúrður H. Hoydal gjørdi við Teis Horn Rasmussen og Kjartan Johansen.

segði hon, at hon vónaði at tað skjótt fór at gerast møguligt hjá føroyskum menningartarnaðum at spæla horn. ? Tað var sera hugaligt í Grasagarði, men eg eri eitt sindur vónsvikin av at Sjónvarpið ikki hevði

dyr. Eftir hetta vóru fleiri av teimum ungu í Frelsunarherinum í Havn, ið høvdu hug at læra at spæla horn, og tann 23. oktober 1933 varð hornorkestrið stovnað. Men ikki fyrr enn 7. mars 1934 sæst í limabókum

undirtøku, sigur Sámal. Limagjaldið var tíggju krónur um árið. Ljóðførini vóru tólv í tali. Tíggju horn og tvær trummur. Tey kostaðu tilsamans 10.000 krónur. Orkestrið fekk góðan stuðul frá kommununi og [...] ikki skulu á prent. Teir báðir eru á einum máli um, at tað er gott og sunt fyri likam og sál at spæla horn. Báðir hava teir spælt kornett tey flestu árini, men tað eina tíðarskeiðið royndi Otto seg sum eu

Christiansen, inn á gólvi á Miðlahúsinum í Vágsbotni. Seinastu góðu tvey árini hevur hann havt eitt horn liggjandi í fýrrúminum heima við hús, sum hann, í samband við eina vanlukku, fann á botninum við

smáflennir, tí tað er ikki altíð so tespiligt at takast við. Tolið húsfólk Eyðna greiðir frá, at hon fær horn og kleyvar frá fólki, sum vita, at hon arbeiðir við slíkum. Ikki altíð er tað so tespiligt at síggja [...] hevur gjørt nakað nýtt hesaferð, dregur hon eitt sindur, men kemur so eftir, at tað hevur hon. - Eitt horn, sum er sagað sundur, og sum er ein upptrekkjari í øðrum endanum og ein propptrekkjari í hinum. Tað