mentanina á havinum, var, at nýmótans Skálaberg var ein týðandi ímynd av, hvussu framkomin føroyska fiski­vinnan var blivin, samstundis sum skipið eisini var eitt bindilið til søguliga fjar­fiski­skapin. Nakað

vinnulívið og vinnulívið í Hirtshals eru so lík, sambært teimum donsku umboðunum. - Í báðum støðum er fiskivinnan grundarlagið undir øllum vinnulívinum, men so kemur eisini øll møgulig hjávinna, ið er tengd at

hetta givið úrslit. Vinnan fekk nýggjan førleika, og kanska hevði ein nýggj kt-vinna muna, so fiskivinnan ikki hevði so fast tak á samfelagnum. Hetta hevði komið øllum til gagns.

ið skurrar í oyruni av hesum, Jørgen-Frantz skrivaði í 1936, m.a. dugdi hann illa at síggja, at fiskivinnan bjóðaði møguleikar, og at bóndasamfelagið og hesin sonevndi "almuekultur" ikki kundu breyðføða

so ruddiliga, enn einaferð avdúkað, at fyri tað um ein samfelagsbólkur, í hesum førinum ali- og fiskivinnan skulu rinda meir, so merkir tað sanniliga ikki, at vanligi skattgjaldarin sleppur bíligari. Sa

sum einaferð var landsins stoltleiki, men sum nú er ein úthongd og happa vinnugrein, nevnliga fiskivinnan, tá tað var greitt, at fiskidagatalið fór at verða óbroytt næsta fiskiár. Nú hugsaði man puha,

Fiskivinnan kastar sum mest av sær til skip, virki, manning og land. Alivinnan fer longur út á hav at ala. Tað alemnna leggur stovnar saman og effektiserar. Kommunur verða lagdar saman í størri eindir

samfelagnum annars. Ikki minst verður tað ein harður umgangur hjá teimum økjum úti um landið, har fiskivinnan er stór. Hinvegin staðfestir hon eisini, at tað hevur altíð gingið upp og niður í fiskivinnuni [...] Hann gagnaði peningastovnunum og øðrum, sum áttu pengar til góðar í flotanum. Hon vísir á, at fiskivinnan er okkara høvuðsvinna og í prinsippinum heldur hon tað vera heilt øvugt, at okkara høvuðsvinna [...] tí eisini tað er ein stuðulsskipan til fiskivinnuna. Samstundis sum politikarar tvíhalda um, at fiskivinnan skal virka á marknaðarligum treytum einsamøllum, halda teir, at tað er rætt at avtaka allar forðingar

føroyska silda- og makrelstríðið. – Sjálvt málið hevur lítið ella einki við ríkisfelagsskapin, tí fiskivinnan er yvirtikið málsøki, so hetta mugu Føroyar sjálvar loysa, sigur annar av føroysku fólkatingsmonnunum

meiri og meiri verður selt á uppboði. Jørgen Niclasen sigur, at er endamálið hjá samgonguni at fiskivinnan skal rinda meir, er rætti mátin at leggja skatt á úrslitið í fiskivinnuni. Ikki minst harmast hann