norðureftir undir Svarthamarsrók, og vit hava staðið við endan av hesum garði og hildið fast um okkara ódn. Henda dag, meðan skeiðið var í Havnini um at verða realistiskur og realisera seg sjálvan
ur til alla professionella ruskburturbeining her á landi. Og Lions-Club veteranur burturav og so: okk-ja, ”you name it” - -. Rørandi er frásøgnin um lívlanga vinarlag hansara við barndómsvinin Pola, sum
bókaútgávu, sum er ein týdningarmikil og neyðugur partur av virkseminum hjá savninum til listasøgu okkara og gransking. Stjórin í Listasavninum vísti á, at tey hava fingið eitt sera áhugavert samstarv
afturhaldsflokkarnar, sum hugsaðu á húskallastøði, var svarið oftast eitt tvørt nei. Og hugburðurin hjá okk-ara mótstøðuflokkum er so syndarliga lítið broyttur! Tað gevur at býta, hvussu fiskivinnupolitikkurin
soleiðis, at nakað serligt merkist til tað. Og tó; kanska er kokkurin eitt sindur meira »large« og ger okkurt eyka, um tær ikki eru so glaðar fyri tað, sum annars kemur á borðið. Skipið hevur eisini ein
fingið íblástur av ártúsundar sivilisatión. Hesi orð ríkaðu málið og gjørdust sum fráleið ein partur av okkum sjálvum, okkara mentan og samleika. Hetta sá Rikard Long, sáli, men ikki okkara blindu puristar
út í luftina hendan dagin, betri var tað ósagt: ”Ísland er tað einasta land í verðini, sum virðir okkum sum tjóð.” Hvat skal man siga til slíkt tokusnakk? Og enn einaferð er orðavalið misvísandi, tí
Sumbingar eiga so tørn og taka Kong Sverke . Vit skiftast siðiliga aðruhvørja ferð nakað soleiðis, har okkara høvuðsviðførið eru Kópakvæðið og Leirvíks-Páll . Her innímillum flætta sumbingar Jallgrímskvæðið
hví tónleikur fyllir so nógv í mínum lívið, men um eg ikki spæli tónleik í ein dag, er tað sum um okkurt manglar”. Soleiðis tekur Angelika Nielsen til, tá spurt verður um hvønn týdning tónleikur hevur
býráðspolitikkinum. Sjálvandi hava vit trilvað eitt sindur hesa fyrstu tíðina, tí meginparturin av okkum hevur ikki verið í býráðssamgongu áður. Men nú fyrsta árið er farið, er heildarmynstrið farið
