Føroyar eru framsóknar, hvat mannarættindum viðvíkur. Uttanríkisráðið sigur í fráboðan í morgum, at h ann gjørdi somuleiðis greitt, at hann er púra sannførdur um, at Føroyar eiga at taka sín part av ábyrgdini
her. Ikki í barnagarði, skilst, men í skúla. Tí talan er um elsta bygdarskúlan i landinum, greiðir Ann Margit Davidsen frá. Bygdur longu í 1830, um enn hann ikki tá var heilt í sama líki, sum í dag. Men
fransbreyði, nissur úr filti og sandpappíri, smákøkukonfekt, tøvdar taskur, pappírskavaflykrur og annað mangt, og so sjálvandi nýskrivaðar søgur og yrkingar. Bókin er skipað sum kalendarabók í 24 pørtum [...] og Bókadeild Føroya Lærarafelags hava lagt bókina til rættis. Beinta Johannessen, Allan Dalsgarð og Ann-Mari Egholm hava teknað og Per á Hædd og Finnur Justinussen hava tikið myndirnar. Bókin er prenttilgjørd
n, og Jonna Louis-Jensen, professari, somuleiðis á Keypmannahavnar universiteti. Á hesum sinni er Anne-Kari Skarðhamar, fyrstiamanuensis við Høgskolen i Oslo, boðin at halda heiðursfyrilesturin. Heitið [...] Heitið, hon hevur valt, er ?Erindringens poetikk - en innfallsvinkel til Christian Matras? lyrikk?. Anne-Kari gjørdist í 2001 dr.art. frá universitetinum í Oslo við ritgerðini: Poetikk og livstokning i Christian
klokkan 20, og her verður mangt ymiskt á skrá. Sámal Ravnsfjall fer at undirhalda við sangi og spæli, og Anne Mette Greve Klemensen, sóknarprestur, fer at røða um "tað góða lívið", og Beinta Dahl fer at hava
og Ísland, helt fram við at vera saman við Danmørk. Danskir søgumenn føra sum kunnugt nakað heilt annað fram. Teir siga, at oyggjarnar í Norðurhøvum als ikki hoyrdu til Noregs ríki, men vóru felags
demokratiið hjá fostr-i-num, stóð hann fast-ur. Tað hevði hann eft-ir øllum at døma ikki hugsa um.?Ann--ars haldi eg at tað er nógv fyri at før-oy-ing--ar skulu innflyta per--són-ar, sum Khader, ið beinleiðis
gjøre i den trampolinen. Det finnes mindre trampettet til den aldersgruppe, hvor de får noe helt annet og riktigere utav hoppene. De var utrolig søte, etter hoppene, hvor de gav sig til og danse etter
og oprigtigt begejsret for sin master class med klaverprofessoren ved Det Jyske Musikkonservatorium Anne Øland : ”En megafed gammel dame, hende ville jeg elske at have som gæstelærer på musikskolen i Tórshavn
ikki vist, at umstøður verða til at arbeiða á sjógvninum. Nær arbeiðið verður liðugt, kemur sjálvandi ann upp á hvussu alt fer at ganga, og hvussu tann, ið fær arbeiðið, kemur at arbeiða. Men væntast kann