møguleikan til hettar aftan á eitt val. Nú dámar mær ógvuliga væl okkara løgmann og tað hevur ofta undrað meg at hann í hesum valskeiðinum hevur haft eina greiða loysingar kós. Allir fólkaflokksformenn tey seinastu
miðilin er til fyri at formidla søguna. Hvat kanst tú øsa teg um? Viðhvørt kann eg fanga meg sjálvan í at øsa meg um smálutir, ið onkursvegna ongan týdning hava, men tó leggja fótonglar fyri góða úrslitinum
stóran heiður uppibornan. Hvussu sendingin var sum professionel filmatisering, fari eg ikki at geva meg í kast við, tí tað havi eg ikki skil fyri, men fyri okkum vanligu hyggjarar var sendingin bæði uppbyggjandi
Soleiðis sigur høvundurin í innganginum til bókina. Myndirnar eru sostatt um 100 til 150 ára gamlar. Meginpartin av myndunum hevur hann við vælvild frá Tórshavnar Býarsavni, Føroya Fornminnissavni og
nakað árin verður av at byggja vatnorkuna út í Eysturoynni ella ikki ...". Har er einki sum sannførur meg um, at árini á lendið sum verður ávirkað, ikki eigur at kannast gjøllari. Í Danmark drenaðu teir vátlendi
hvat er ein tonn verd borið saman við eitt barn. Hetta hevur verið um reppið veitt H..... á jørð fyri meg. Tú sum hevur verið so nógv ár á tingi, tú ert lækni og kristin!! Hví hevur tú onki gjørt við hetta [...] brekað og børn við serligum tørvi. Ja, Jóannes Eidesgaard, fyrrverandi lærari, tú segði, at tú skilti meg, og at tú visti bæði, at tey veiku og tey sterku børnini í skúlunum als ikki fingu ta undirvísing,
at ivast í, um hetta ikki var ein sokallað dilla, sum hevði stungið seg upp í løtuni. Fyri at halda meg til hetta stuttliga og fitta orðið dilla fari eg at venda spurninginum á, og spyrja: Er tað ein dilla [...] Smyril má ikki gerast ein koddi, sum um allir trupulleikar eru loystir við honum. Persónliga gleði eg meg til tann dagin, at fast samband er millum Streymoynna og Sandoynna, og at farið verður av Hvalba á
var við Bygdaleiðum, tá ið skúladagurin var á enda komin, umleið kl. 17, ja, so koyrdi ein taxabilur meg aftur til Hvalbiar. Soleiðis gingu tvey ár, og áðrenn mína tíð, høvdu tríggjar av mínum systrum havt
tol og sín vilja. Stundum er ferðin tung og torfør, men sanniliga eisini stríðið verd. Tí pínir tað meg at síggja landsmenn mínar, og ikki minst landsins leiðslu, herja á at niðurberja rættin hjá samkyndum
sjálvar í samband við bygging av røktarheimi í Suðuroy, ljóðar hetta gott í mínum oyrum og fær hetta meg at hugsa aftur á aðalfundin hjá IRF. Á hesum fundi bleiv av mær settur fram spurningur til landstýrismannin
