tá ið tað er avvarðandi almenni myndugleikin, sum kemur við teimum. Um Bjørn Harlou hevði givið sær far um støðuna, hevði hann varnast, at hon longu nú er avbæra ring. Tað krevst als eingin serfrøði til
frikadellur ella knettir úr gulllaksi. Summi brúka gulllaksafars einsamalt, og onnur blanda farsið upp í fars úr øðrum fiski. Hetta er soleiðis eitt gott høvi hjá fólki, sum vilja keypa sær góðan fiskamat fyri [...] goymslu. So, her fer ongantíð at standa á hjá okkum - líkamikið hvør árstíðin er - eisini at kunna selja fars til privatfólk, siga tey í Tavuni. Eisini í Føroyum hevur Tavan nógvar keypara av gulllaksafarsi,
eini hús í Fjalsgøtu, har ein rakett hevði fest eld í takið. Tey hoyrdu ein brest, men góvu sær ikki far um nakað fyrr enn ein tíma seinni. Tað vísti seg, at rakettin hevði fest í og hevði brent ein ledning
fyrsta, læknin spurdi, var, um Anna var við barn. Men tað var hon ikki, og skjótt var hon frísk aftur. Far við teimum, Hans Jakku Hesar báðar hendingar, har Hans Jakku uttan at hava ætlað tað so, varð drigin [...] víðari. Tá ein góð løta var farin við práti aftur og fram, gloppaði Anna hurðina til stovuna og segði: ?Far við teimum, Hans Jakku!? Hans Jakku fór so við teimum og varð settur umborð á Rolf Krake. Seinni varð
fyrsta, læknin spurdi, var, um Anna var við barn. Men tað var hon ikki, og skjótt var hon frísk aftur. Far við teimum, Hans Jakku Hesar báðar hendingar, har Hans Jakku uttan at hava ætlað tað so, varð drigin [...] víðari. Tá ein góð løta var farin við práti aftur og fram, gloppaði Anna hurðina til stovuna og segði: "Far við teimum, Hans Jakku!" Hans Jakku fór so við teimum og varð settur umborð á Rolf Krake. Seinni varð
grannalondum okkara – ja, í kongaríki okkara, enntá. Nógv djúptøknari, enn vit duga at geva okkum far um. Grundvøllurin verður skakaður, og vit eru í ferð við at lata ein heilt annan arv víðari til komandi
ina, ið er fyri allar skúlarnar í kommununi. Tað er heilt ófatuligt, at slíkt skal koma fyri. Ein far tað fatan, at landsins myndugleikar tilvita royna at blása upp umsitingina av samfelagnum, vit liva
til gamla yrkið hjá sær sum blaðmaður. At valið kortini fall á Ekstrablaðið, hevði fáur givið sær far um. Høvuðspersónurin sjálvur heldur kortini ikki, at lopið frá forsætisráðharraevni til blaðstjóra
sum væntandi er ávegis, saltsilan á Tvøroyri, stóra bústaðarætlanin hjá Bústøðum, nýggja farstøðin við flogvøllin, útbyggingarnar hjá Varðanum Pelagic á Tvøroyri, risa íløgurnar hjá
n eftirlýsir. Tað gongur uttan iva út yvir samfelagsbúskapin í væl størri mun, enn vit geva okkum far um, um vinnan og tað almenna ikki hugsa meira yvirskipað og gera meira fyri at draga – og brúka – útbúnað