2010 - Høgni fortelur: »Eg eri ein deyður maður« Eg endurtaki orðini fyri meg sjálvan, áðrenn eg fari út gjøgnum portrið frá leguni. »Eg eri ein deyður maður«.. »Eg eri ein deyður maður.« Eg má síggja
Jákup Mikkelsen er so smátt farin av venja aftur. Hann hevur framvegis trupulleikar við knænum. – Eg fari at spæla aftur, men tað er ikki greitt enn, nær tað verður, sigur veteranmálverjin. Hvussu er liðið
sum fer í kríggj, kemur aftur óbroyttur. Vit halda sjálvandi, at tá ið onkur skjýtur eftir mær, so fari eg at vera raskur og púra klárur í høvdinum, men veruleikin er, at ein ongantíð er á einum lægri
endar gullið í Gundadali. Í Gundadali hevur Vagnur Mohr Mortensen slept sínum verjuskyldum og er fari í álopið. Tá klokkan sigur 89 minuttir verður Vagnur spældur leysur. Málmaðurin kemur út ímóti og
skal í øllum førum gera mítt til, at tú veitst tað nýggjasta. Tá ið eg eri liðug við hetta blaðið, fari eg at finan mær øll tey nýggjastu bløðini, sum eru á deildini. Eg skal lesa alt fyri tær, babba. Elsa
stinnari enn ein donsk medistarapylsa. Somikið veit eg. Ljósasløkking ella ikki – eitt happadrúgt nýggjár fari eg kortini at ynskja øllum landsmonnum mínum, heima sum burturi. Og ikki minst – Guðs ríku signing
og kæra sál hvíla í friði.« Vitjan í Føroyum Lorraine segði annars altíð við Anette, at “einaferð fari eg at koma at vitja tykkum”. Hetta gjørdist veruleiki í juli 2004, tá Lorraine kortini skuldi til
fýramannafar við einum 2½ hesta Gøta perfekt mortori. Hetta var ein longri teinur við einum slíkum fari, einar 2 tímar hvønn vegin. Tá tørvur var á tvøsti varð siglt norður til Áirnar at keypa uppí bátin
Lat meg siga tað beinanvegin: Hetta er ikki ein flaggrøða. Og nú tað er sagt fari eg at leggja fyri við trimum minnisbrotum. Tað fyrsta haðani av Vaglinum. Tað var einaferð tíðliga í trýssárunum. Eg var
ymiskt fyri sær. Báturin hevði páhangsmotor, og tað var, sum um teir hoyrdu glintan av motori. Eg fari so í song og frætti einki fyrr enn morgunin eftir um hesa ólukkuna.” Eina tíð aftaná fortaldi Petur
