traðkaðu hann væl, ligg har. Vit truffu við. Dýpið var um hálvtannað stykki. Eg haldi, vit royndu í 14 dagar og fingu um leið 130 skippund. So bleiv einki. Síðani norð á Heglubankan. Á Nesgrunninum sóu [...] heiðursveður, og lotið norðanav so spakt um mánan dregur. Tað blivu bestimaðurin og eg. Mastur varð reist. Ein posi bleiv kruvdur til segl. So vit frá borði. Gørnini vórðu sett, og so at dríva. Snørið varð sett [...] dagar, so inn á Norðfjørðin. Tað bleiv nógvur lágættarvindur. Á Norðfjørðinum sá eg Grettishav. Vit fingu tangarnar fullar av vatni og so nógvan kava, sum okkum var tørvur á. Vindurin minkaði. So útaftur

gott - Runnu út og inn og fingu ein góðan drekkamunn og nøkur mennandi orð frá Bakk-ommu at halda dagin fram við. Var Astrid ikki inni, sum Bakk-omma æt - hetta var sjálvdan, so fóru vit til Gummu uppi á [...] vaksnan, har hann gav sær væl far um tað, sum fyrifórst í samfelagskjakinum, og tók lut í tí. Tá ið hann hevði sagt sína meining, tók hann ofta afturíaftur "Nei, eg sigi bara so".. Við hesum gav hann tær møguleika [...] vit Jógvani hesa spennandi verð, sum hann megnaði so væl rættiliga ungur. Hann var allastaðni: á fjøllunum, í fjósinum, hjá hønunum, hjá seyðinum, og so hevði hann tann skilagóða og góðsliga hundin Heykur

i í Klaksvík, skrivar hesi minningarorð um Jógvan á Høvdanum yngra. Tað vóru tung og skelkandi boð at fáa, at Jógvan á Høvdanum, yngri, var farin. Tað tykist so óveruligt, at hetta fitta menniskjað, sum [...] havi eg eisini havt ta gleði at havt Jógvan í starvi hjá kommununi. Um ein møtti honum uttan fyri býráðshúsið ella onkrastaðni í býnum, so var hann altíð smílandi og kom við onkrari skemtiligari viðmerking [...] tað vera passandi, at borgarstjórin segði nøkur orð. Hóast eg ikki hevði møguleika at møta upp, so fingu vit gjørt eitt filmsbrot, ið síðani varð víst á veitsluni. Tað var týðiligt, at hann hálovaði mammu

Men lagnan vildi tað so at vit hittust aftur í 1994. Vit fingu ein son, sum uppá nógvar mátar veik frá tí vanliga. Sum tey flestu foreldur við børnum sum víkja frá tí “normala” so er tað ofta ein lang [...] sálarlækna og fáa staðfest eina “diagnosu” Hettar var so gjørt og fingu vit staðfest “diagnosuna” “autisma” á Bispebjerg Pysk. Hospital í Keypmannahavn. Vit fingu at vita, at drongurin var illa fyri og kravdi [...] kanningar hjá læknum, so avtalaðu vit við Poul Nolsøe, sum tá var tali og hoyrilærari, við skúlan í Klaksvík, at hann saman við Jóhonnu skuldi eygleiða dreingin í 14 dagar. Tá ið hettar so var gjørt, kundu

varð so spurdur, um hann ikki vildi hava hendan drongin heim við sær, nú hann fór heim. Jakku hevði jú altíð verið so góður við hann. Jakku segði, at nú var tað blivið so seint hetta kvøldið, so hann fekk [...] Tá ið Jakku sá, hvussu hetta nívdi tey, tekur hann seg um skeggið. So letur í honum, so sáttligur hann var: »Jú menn, hetta skulu tit ikki taka so tungt, eg skal nokk taka drongin heim við mær til Føroyar [...] hølunum á Geila Jakku, og Jóin vildi so sleppa heim til Føroyar við honum. Mamma Jóin var so smátt byrjað at tosa við Jakku um at hava Jóin heim við sær til Føroya. Tey høvdu so nógv børn. Húsarúmdin var lítil

hásumri, men um jóltíðir var steindeytt í hesum alheims hyli, men altíð varð steðgað á, tá ið gingið varð fram við hesum dammi um vetrarnar. Tá runnu tankarnir aftur til summarið og dreymin um eitt gott komandi [...] Støðni. Sat tú í kirkjuni um jólahøg­tíðina, hoyrdist alduskvatlið úr krabbhyli, og var tað brimgangur, so komu aldubrotini upp í sálma­sang og lestur. Hetta fekk teg at hugsa um summarleikin í hesum brimbarda [...] gjørdust so livandi at onkur vættur var bangin fyri, at tær fóru at detta av nøsini,. Gjørdu tær tað og brustu í gólvið og fóri í sor, so vóru jólini oyðiløgd. Eingin kundi lata jólakvøld í ein so heilagan

Petur Jacob og Petur høvdu so nógv at práta um og fullu teir í prát um skyldskap og gamlar dagar. Eg sníkti meg útum fyri at vita, um eg sá elskuligu kettu mína. Kavin var so reinur og feimur, og vældæmt [...] hellumonnum køttin. Eg spurdi Gekkin, um hann visti nakað at siga um eina hálvvaksna kettu, sum gekk niðri á Stórubrúgv um kvøldarnar? - Jú, hann hevði latið hana um borð á maskinbátin hjá Símun á Hellunum [...] m fór um bláísin í Heljareyganum, so heljardýpið undir brúnni og í rúmdini var so djúpt, at hugflogið ikki rakk á botn í tí bláa dýpinum. Glæman av Sputnikki hvarv undir brúnni, í tí hann fór um Hjarð

vera um 10 tá mamma kom við drekka uppá songina. Vit fingu hvíta kaku, brúna kaku og flekku, so fingu vit eisini kleynuspruttu og jødakaku afturvið. Tað smakkaði so væl, alt sum mamma gjørdi. So fingu [...] var gult, so festi mamma eld í tey og setti tey á stólin har tey lýstu so vakurt og fyltu rúmið við hugna og varma. So spurdi mamma, »hvat hava tit fingið? Lat meg síggja« So gleddist vit saman um gávurnar [...] fekk eitt døgurðastell og tað var grønt, tað var so vakurt so vakurt. Systir mín fekk eitt koppastell og tað var blátt. Á sum vit vóru glaðar. So fingu vit okkum ein punt av sjokolátu, men tað gekk ikki

vera í Vágsbotni kl. 15 seinnapartin, tí tá er enn so ljóst, at vit síggja tykkum øll, og tit síggja okkum. Vit fingu eitt postkort úr Havn, har tað stóð, at jólaskipið kom tann 13. desember. Tá fekk jólaomman [...] illur og segði, at tað gekk slettis ikki, tí so fór skiparin á jólaskipinum at verða keddur, tí hann var so errin av, at skipið ikki hevði haft nakað brek so langt aftur, sum hann mintist. Ja, nú vóru góð [...] jólamenninir fingu stress, og skiparin var keddur. Tá helt ein lítil skilagoður vættur fyri, at vit kundi bara spyrja skiparan, um hann kundi koma eitt sindur seinni, – og tað var gamaní, segði hann. So nú koma

tikið við sær í modernaða dagligdagin, men kanska ikki hugsa so nógv um at teir bera víðari. Kendi fólkalívsfrøðingurin Gert Hofstede hevur sagt um mentanir at tær kunnu greinast eins og ein leykur. Ein leykur [...] uppruna í kristindóminum. Eitt av hesum ritualum ella siðvenjum um eg kann orða tað soleiðis, er Jóltíðin. Jólini er um nakað eitt gott dømi um hvussu beinrakin leykgreiningin hjá Hofstede er. Her í Føroyum [...] varð boðið inn í lærarahúsini, har vit fingu ein góðan kaffimunn og rísalamande. Ritan fór til Fugloyar eftir fólki, sum hon setti inn í Sund, og tí var tíðin so góð, at vit valdu at fara inn í Kirkjuna