Hetta er ein strævin, men hugnalig tíð hjá bøndrum, seyðamonnum og fjallfólki. Ymiskt er, hvussu veðrið háttar sær hesa tíðina av árinum, og ein treyt fyri fjallgongu í brattlendi er, at tað er turt í
Branderburgertor kvøkka øll við, tí fram kvøðir Frits: Náttin myrk yvir landi lá fólkið tað mesta svav veðrið var gott og mánin skein sólin var gingin í kav... ...Ein kom smílandi har eg stóð tyktist at vera
úr skipinum. Nakað varð bjargað úr skipinum so sum viður, takjarn o.l. Tveir dagar seinni øtlaði veðrið, og brim kom, tá helt øll bjarging uppat. Skipið brotnaði av um tvøran tann dagin, og menn søgdu
at velja at lata svimjihøllina aftur. ? Eg plagi at ganga nógv - serliga tá eg ikki svimji, men veðrið hevur verið stak vánaligt í desember, og tí burdu tey kanska umhugsað at læst høllina eina aðra tíð
mangan hevur fingið granskarar at rópa ísin við Arktis fyri hjartað hjá Golfstreyminum. Men verður veðrið lýggjari, er samstundis minni av ísi við Arktis. Tað merkir, at »hjartaslátturin« ikki verður heilt
eitt sindur av lívi er komið í skrivstovuna. Onkur er komin inn at heita seg eitt sindur, sjálvt um veðrið er heilt gott. Hjá onkrum er friður nú eina løtu inntil næsta navnið fer á pallin.
Í kirkjugarðinum løgdu vit blómur á gravirnar hjá teimum næmingunum, ið farnir eru undan okkum. Veðrið var av tí allarbesta. Síðan fóru vit oman til teir gomlu útisvimjihyljarnar og nýttu eina løtu har
yvirhøvur ikki her í Føroyum, og tað dámar mær væl. Her venja teir á sjónum, uttan mun til hvussu veðrið er, og eg haldi, at hetta er framúr spennandi. Tað setur serlig krøv til tekniska førleikan at rógva
Dannebrog. Eg var níggju ára gomul, og eg minnist, at vit skúlabørn stóðu stillaði upp á Piddasa brúgv. Veðrið var so gott, at eg var í berum nýggjum kjóla. Rímuligt vóru vit spent, og hetta var ein hátíðarløta
Leirvíksleiðin verður og og Skálarfjarðarleiðin er nið-urløgd, og lønarkostnaðurin fer framvegis beint í veðrið. Løgið, at heldur ikki henda gongdin vakti nakað for-vitni í vinnunevndini. Niðurstøðan hjá meirilutanum
