kennist tað, sum vit vóru 100. Gleddust saman um alt og hjálptu hvørjum øðrum, tá á stóð. Á tann saknur. Kæra Guðrun, eg veit at tú longu hevur heilsa uppá einglabeiggjan hjá mær har uppi, og velji at trúgva
52 1/2 ár og megnaðu at geva okkum eitt trygt og gott heim. Mamma tað er svárt hjá tær at hava mist kæra mann tín, tí tit vóru jú altíð saman. Babba eg ynski bara at vísa mín longsul eftir tær, serliga nú
siga Hans Peturi eitt síðsta farvæl. Tað er svárt hjá tykkum Kirstin og Halli, sum hava mist tykkara kæra mann og pápa. Men eg veit, at tit hava mangar og góðar løtur at minnast á, sum fara at styrkja tykkum
broytingartíð. Eitt hálvt ár seinni, tá føroysk jørð var íklødd snjóhvítan vetrarbúna, lá okkara kæra mostir undir børu. Tit bæði – familjan Gerðisheim høvdu havt eitt ríkt lív saman. Tit vóru nakað
tær løtur við gaman Tú setti tær mál Og rakk tey við lív og sál Av tær vit mugu læra Og minnast tað kæra Tú fórt gjøgnum lívið við høgari ferð Og mátti brátt úr hesi verð Hóast tú lá á deyðastráð Tú vøkur
Mín kæra vinka, saknurin er so ómetaliga stórur, nú tú ikki longur er ímillum okkum. At frætta at tú Jenny mín góða vinkona skuldi fara frá okkum á so ungum árum vardi meg ikki. Var hjá tær á Vestanstevnu
tað ikki eitt nú at vera saman við teimum, sum tú heldur av, og sum draga somu línu sum tú. Hetta kæra netverkið. Men, álvaratos, ein lívsroynd er tað hinvegin eisini, at tað ofta eru tey, ið tú so at
og Dávid, sum hava mist tykkara kæra pápa, hann var so góður við tykkum, og teg Hannu og so tykkum Sonja og Petur Jakku og systkini, sum alt ov tíðliga mistu tykkara kæra son og bróður. Enn ein rødd er
pápa verpápa og abba. Við djúpastu samkenslu vilja vit við hesum lýsa frið yvir minnið um okkara kæra starvsfelaga og vin, Jørgin Hansen. Jan, Ingemar og Ragnar
Tað kom óvart á okkum, tá vit fingu boðini um, at tú mín kæra systir var deyð. Væl vistu vit, at tú var sjúk, men tú hevði fingið tað eitt sindur betur, so vit høvdu ikki væntað at tú fór so skjótt. Saknurin [...] og har skulu vit báðar skjótt síggjast aftur og saman syngja lambinum prís. Eg sakni teg nógv, mín kæra elskaða systir, men eg unni tær so væl tann frið, tú nú hevur. Heim tykkara hevur altíð verið væl
