og fólkaræði - fyri øll lond og tjóðir. Og hví skuldi tað ikki styrkt okkum øll, at ein sjálvstøðug tjóð við fólkaræði vil taka egna ábyrgd og samstarva á jøvnum føti við onnur? Høgni Hoydal, limur í No

rætt, at vit eiga seta hvørjum øðrum rímilig krøv, men nú er tað einaferð so, at vit eru ein lítil tjóð við okkara avmarkingum, sum so eisini setur krøv til tey, sum vilja geva seg til at geva okkum gott

at vit fara at velja humanismu ella kommunismu í staðin, um vit skulu skipa okkum sum sjálvráðandi tjóð? Hevur tann kristni siðaarvurin ikki havt alstóran týdning fyri okkum? At tað hava verið fólk sum

vit eru einasta land í nýggjari tíð, sum er vorðið limur í UEFA, hóast vit ikki eru ein sjálvstøðug tjóð. Tað eru bert londini í Stórabretlandi, sum eru í eini líknandi støðu, og hesi hava alla tíðina verið

veruleika, egnum virðum og egnari mentan. Jú minni ein tjóð er, jú størri er vandin fyri, at hennara tjóðskaparligi samleiki hvørvur. Men jú minni ein tjóð er, jú minni orku hevur hon eisini at nýta til at [...] Føroyum. Kravið um føroyskt tjóðarfrælsi byggir á ta grundleggjandi fatan, at vit eru ein serstøk tjóð við okkara egna mentanarliga samleika. Mentanarlig og politisk stremban ganga hond í hond. Hóast vit [...] mentanarliga og málsliga kjølfestan ikki so góð. Men tað er ikki av tilvild, at vit hava fótað okkum sum tjóð. Føroyingar hava stríðst fyri at varðveita og menna sín egna samleika. Hevði líkasælan valdað, høvdu

ómansligi atburður teirra er enn eitt signal um, hvat slag av politistati, vit kundu vænta okkum, um tjóð­veldismenn yvirtóku politi­valdið!

»Men hin óumskorni, hann, sum ikki er umskorin á holdi yvirhúðar sínar, hann skal verða oyddur úr tjóð síni; hann hevur slitið sáttmála mín.« Ja so sigur Gud í Gamla Testamenti (GT). Nakað heilt annað

verða kend uttan­lands, og vit føroyingar vita jú væl, at vit eru ein væl upplýst, útbúgvin og siðilig tjóð, sum kann drekka coco-choko-café-latté á café, eta sushi á matstovu og smakka dýrabarastu føroysku

og í 2024 vórðu økini sjóuppmerking og vitaverk yvirtikin. “Tað er umráðandi, at vit - sum siglandi tjóð - hava fult ræðið á hesum týðandi málsøki. Vit hava víst í verki, at tað væl ber til at fyrisita hetta

uttan fyri upptøkuhølini. Hugskotið til sendingina er sera væl gjøgnumhugsað. Tað man neyvan vera ein tjóð til í heiminum, sum ikki kann á ein ella annan hátt relatera til eina slíka sending, og tí eru mø