Amerika, sum týskurin við ídni søkti at við kavbátum. Tað var eisini neyðugt hjá Bretlandi at taka Ísland undir sína verju, segði Churchill, sum í røðu síni gav lyfti um, at bretar fóru at verja Føroyar [...] samtykt at skipa Føroyar sum lýðveldi. Var tað hent, høvdu tær ikki verið hersettar, og teir vístu á Ísland sum fyridømi. Tingið viðgjørdi seinni sama kvøldið fíggjarligu viðurskiftini og krígsumstøðurnar
skal gerast betri. Og hetta er ein longri verkætlan, sum ikki kemur eftir einum degi. Hugsar tú um Ísland. Tað hevur tikið teimum hálvtrýs ár at komið har, teir eru nú. Vit eru jú eisini tær royndirnar ríkari [...] kapping við danskan tekst í Føroyum. Tað er eftir mínum tykki tann størsti munurin millum Føroyar og Ísland. Vit hava brúkt nógva tíð at fáa fólk at góðtaka tann føroyska tekstin, men tað gongur tann rætta
gjørdi, at føroyingar sluppu ikki uttanlands at nema hægri lesnað uttan onkur hendingi, sum fór til Íslands. Men í 1945 loysnaði, og Demmus fór til Danmarkar at lesa løgfrøði. Í Havn hitti hann Helenu, f.
Katrinu (Tinnu) f. Rasmussen, bæði av Strondum. Pápin fórst við “Morning Star”, sum hvarv á veg til Íslands uml. 10. sept 1941. Sjey mans sjólótust. Hetta var tungt hjá Tinnu og teimum, sum vardu av, at uppliva
innur Søgan hjá Nunnuskúlanum byrjar heilt aftur í 1931, tá Van Rossum kardinalur kom á veg til Íslands at víga eina dómkirkju og steðgaði á í Føroyum. Hann helt tá, at tað átti at komið ein katólsk kirkja
sjálvsagt nú at taka ræðið á okkara landi og at skipa eitt sterkt og virkið Norðuratlantiskt samband við Ísland og Grønland og onnur lond, ið vit hava felags áhugamál við. Og vit fara at samstarva við Danmark
føroyska málið í praksis metir danskt, norskt og svenskt sum sínar javnlíkar, men tá talan er um Ísland, so fer mest alt samskifti fram á enskum. Tað er tí ein sjálvfylgja, at vit brúka tað vesturlendska
munandi meira enn tey 5,1 prosentini av heildarkvotuni, ið strandalandaavtalan millum Norra, Russland, Ísland, ES og Føroyar hevur givið í føroyska partin síðstu árini. Í fjør merkti tað smá 43.000 tons av eini
fyri, at hon visti sær ikki onnur ráð enn at lata børnini upp í hendurnar á skyldfólki og fara til Íslands at arbeiða. Hon giftist við íslendingi á Norðfjørðinum og eigur hóp av eftirkomarum. Hon gjørdist
hava Eystnes, Tinganes, Kjalnes, Lindesnes o.s.fr.. Men so fingu vit nýyrðini Kolanesið (á stødd við Ísland?!), Koreanesið (útvið ¼ mió. km2 til víddar) fyri ikki at gloyma Arabiska hálvoyggin, nú kallað
