loyvi til at veiða lunda og lomviga. Fingu teir nógvan fugl fekk bóndin landpart. Teir fingu eisini egg. Vattarnes var ein lítil bygd. Har vóru tvey bóndahús og tvey onnur hús, men um sumrini var nógv fólk
1981, nú er talið 75%. Heldur ikki lond, sum hava roynt at fylgja krøvunum úr Washington út í odd og egg, hava havt vinning av tí. Síðani 1994 hevur Suðurafrika stílað eftir, at landið skal gerast integreraður
hógligur maður. Hóast hann var kallaður “fearless” (óttaleysur) var hann ein skilamaður út í odd og egg, sum ikki tók sær óráð fyri. Tá hann at enda kom skaddur heim aftur frá sínum virksemi í Miðalhavinum
fermetrar, treytað av, at hann hegnar forsvarliga, og at bróstsjúkrahúsið fær fyrsta rætt at keypa egg, tá hann selur. Hetta var í krígstíð, og tað var ikki so lætt at útvega fjølbroyttan mat. Serliga var
við sínum stoffi, smiðir við knívum og spjótoddum, smørseljarar við krukkum av smøri. Onnur seldu egg og grønmeti. Kjøtsølan fór fram í eini veruligari feskkjøtdeild. Her kundi fáast heilt feskt geitakjøt
í Hólman at vitja fólkið har. Men á páskum var eitt serligt ritual. Tá fóru tey út á Rógv at rulla egg. Síðan var farið í Hólmin, og hetta var ein ordiligur festdagur. Tey vóru boðin inn til vitameistarin
størsti arbeiðsgevarin í Havn. Men hann var kendur fyri at vera ein heiðursmaður út í odd og egg. Partarnir møtast 8. februar 1919 kl. 9 á kvøldi. Hesin fundur endar morgunin eftir kl 6, men tá var
Samuel til hesar dagarnar. Heima hjá Elsabet komu vinkonur inn á gólvið, góvu henni kaffibønir, egg og annað og settust niður at práta við hana. I hinum húsinum var stákast til brúðleypið. Eg var komin
gekk heldur ikki nóg væl. Fólk høvdu sjálvi so nógvar hønur og høvdu ikki tann stóra tørvin at keypa egg. Hetta var eisini í eini tíð, tá stórur vøkstur var í høsnarhaldinum hjá fólki kring landið. Tað
ikki at verða køld um beinini. Tær vurpu til langt út á veturin, og tær vurpu væl, og konan avreiddi egg fyri fóður. So fór hon at hoyggja í gerðinum, og tað bar hon heim á neystaloftið at byrja við
