brek er á eini kloakk frá einum síðuvegi til Velbastaðvegin, og at spillivatn úr henni seyrar út í ánna. Kommunan kannar brekið, og stig verða sum skjótast tikin til at bøta skaðan. - Skelti verða sett

kanska serliga um fólk, fæ og/ella ein søga er tengd at myndini. Eisini frásagnir um virksemi í og við ánna hava stóran áhuga. T.d. hvussu nógv og stór sílini og állarnir vóru, hvar og hvussu tey blivu fanga [...] flutt runt í ánni o.s.fr. Um so er at ein ella fleiri lutir eru til, sum hava serligt tilknýti til ánna ella umhvørvi har, so hevur tað eisini sera stóran áhuga. Fólk kunnu venda sær til Abraham Mikladal

ið vit koyrdu gjøgnum miðbýin í Belfast. Her búgva 500.000 fólk. Belfast liggur við ta víðu Lagan-ánna. Høgar herður stenda rundan um henda gamla ídnaðarbýin, her Titanic varð smíðaður í 1912. Her var

eru ótrúliga nógv og vøkur motivir at finna. Her er faktisk ótømandi við motivum. - Hugsa bara um ánna, fossin og alt hitt. Jú, hetta er eitt gott stað fyri ein listamálara, sigur Adolf. Í Klaksvík var

Ætlanin er nevniliga, at vatn úr Rættará skal fylla tjørnina. Tvær slúsur verða ímillum tjørnina og ánna, soleiðis at vatn altíð verður í tjørnini. Sílini, sum altíð hava verið í Rættará, eru heldur ikki [...] Ætlanin er nevniliga, at vatn úr Rættará skal fylla tjørnina. Tvær slúsur verða ímillum tjørnina og ánna, soleiðis at vatn altíð verður í tjørnini. Sílini, sum altíð hava verið í Rættará, eru heldur ikki

sum ætlað á Sundi. Vert er eisini at geva gætur, at eingin í býráðnum hevur hugsað um at varðveita ánna. Tí tað verður als ikki nevnt í málsgongdini, sum kann lesast niðanfyri. Tað var flaggdagin, týsdagin

hann, sum keypti sær navnið eystan Á. - Pápi og tey vóru nógv systkin. Vit vuksu upp beint eystanfyri ánna í bygdini, sum verður rópt eystan Á. Tí fekk hann sær hetta eftirnavnið. Eg eri elstur av trimum brøðrum

rnar seg niðanfrá, soleiðis at hesin metalfuglur kundi seta seg á vøllin. ? Nógv vatn er runnið í ánna síðan hasar hendingarnar, og mítt størsta ynski og vón á hesum hátíðardegi er, at menningin av okkara

Tað oysregnaði alla náttina. So vit hugsaðu eisini um, hvussu tað mundi fara at ganga at sleppa um ánna, áðrenn mótbrekkan til Galta byrjar. Har kundi ofta vera leingi at bíða. Eingin brúgv var. Morgunin [...] ,” søgdu teir. Tað gekk væl at koyra til Savla. Har hevði ikki regnað, og tá ið vit komu fram til ánna var eingin trupulleiki at koyra yvirum. Tá ið vit komu nakað niðan í brekkuna, virkaði fýrahjólstrekkið

sjálvum. Onkur mátti fara eftir honum. Hví avtoftaðist so henda fyrsta bygd og varð flutt norður til Ánna? Sagt hevur altíð verið, at har eysturi var so vindhart á høgætt; tí fluttu tey norðurum. Gjógv í