umskapa til veruleika. Eingin vil hava kvotur á, hvussu vit velja fólk á ting. Og tó. Tað vilja sandoyingar, nú teir á fyrsta sinni síðani 1906 einki tingfólk hava. Men hví skulu sandoyingar hava tveir
viðurskifti í lagi. Tað sum løgmaður førdi fram á Viðareiði á tíðindafundi um russisku veiðuna í Føroyum vóru ikki røtt tøl, og tað er ikki gott nokk av løgmanni og umsiting hansara, at tey ikki hava
støði, sum hon var í 2001. Fyri nógv er ríkisstuðulin symptomið uppá »donsku imperialismuna« í Føroyum. Fleiri geva hesum kortini ikki gætur. Men um vit nú spæla okkum við tankan um, at ríkisstuðulin
arbeiðslív fyri at fáa sína fullu pensjón, men bara í 16 ár. Okkara boð til allar politikarar í Føroyum: Sópið fyri egnar dyr fyrst. Vísið at tit meina tað við fyrst at broyta tykkara egna pensjónsaldur
avleiðing av hesi avgerð løgtingsins er, at í ferðslutrygdarætlanini fyri Føroyar er tann grundhugsjón galdandi, at »vegakervið skal vera fyrigevandi«, skrivar Landsverk
Johannesen og Henrik Old hava boðað frá, at teir ikki stilla uppaftur. Roknast kann við, at hin suðuroyartingmaðurin tekur somu støðu, nú hann nærkast 75. Kvinnuumboðanin hjá Javnaðarflokkinum er k
loysing, sum órógvar kongshúsið. Tey vita, at tann verkætlanin ikki er høgt í metum millum føroyingar og so slett ikki á politiska breddanum. Men helst óttast bæði kongshús, stjórn og fólkating
øll uttan politikararnar, sjálvandi. Og tað varð kunngjørt dagin fyri tíðindafundin um Suðuroyartunnilin, sum við garanti verður samtyktur við eini upphædd, sum Løgtingið er vælvitandi
Áðrenn teir veruliga eru farnir í holtur við Sandoyartunnilin, so fegnast vit longu um Suðuroyartunnilin. Fólk á útoyggj sum Skúgvoy firtnast, at teirra oygg ikki eisini fær ein tunnil
ikki at vilja hjálpa. Neyðugir pengar verða ikki játtaðir, og tað er so slett eingin, sum fer úr Føroyum at »hjálpa nøkrum á staðnum«. Ella sum Jenis av Rana sigur her í blaðnum í dag: – At hjálpa á staðnum
